วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๒๓ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพเดินทางไปยังหอประชุมใหญ่ มวก. ๔๘ พรรษา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถนนพหลโยธิน หมู่ที่ ๑ ตำบลลำไทร อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เพื่อร่วมงานครบรอบ ๗๗ ปี คณะพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ตามที่ได้รับปากกับท่านเจ้าคุณสายเพชร พระเมธีวรญาณ, ผศ., ดร. (สายเพชร วชิรเมธี ป.ธ. ๙) คณบดีคณะพุทธศาสตร์ว่า ถ้าหากว่าทางคณะพุทธศาสตร์มีงานให้แจ้งมา กระผม/อาตมภาพยินดีที่จะไปร่วมงานด้วย
เมื่อไปถึง ท่านเจ้าคุณสายเพชรดีอกดีใจเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะกระผม/อาตมภาพได้ไปอุดหนุนสินค้าต่าง ๆ ที่ทางคณะพุทธศาสตร์ ตลอดจนกระทั่งวิทยาลัยสงฆ์ วิทยาเขตต่าง ๆ มาออกบูธนิทรรศการด้วยความเคยชิน กลายเป็นว่าของบางอย่างที่ไม่คิดจะซื้อมาก ก็โดนยัดเยียดมาทีละมาก ๆ แต่กระผม/อาตมภาพก็ทราบดีว่า เงินทุกบาททุกสตางค์นั้นเป็นไปเพื่อการศึกษาของแต่ละสถานที่ทั้งสิ้น จึงจ่ายเงินด้วยความเต็มอกเต็มใจ
แล้วก็เข้าไปกราบพระเดชพระคุณพระพรหมวชิราธิบดี (พีร์ สุชาโต ป.ธ. ๕) องค์นายกสภามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย และพระเดชพระคุณพระพรหมวัชรธีราจารย์, ศ., ดร. (สมจินต์ สมฺมาปญฺโญ, ป.ธ. ๙) องค์อธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย แล้วนั่งคุยกัน
ท่านเจ้าคุณอธิการบดียังบอกว่า "หลวงพ่อพระครูฯ เป็น ๑ ใน ๑๐๐ ของนิสิตและอาจารย์ที่ทำแบบนี้ ก็คือถึงจะอยู่ไกลแสนไกล มีงานอะไรก็วิ่งมาร่วมงานเสมอ ไม่ว่าคณะไหนต้องการให้ช่วยเหลือ ท่านอาจารย์พระครูฯ ก็บริจาคแบบไม่มีการลังเล" กระผม/อาตมภาพกราบเรียนท่านเจ้าคุณอธิการบดีไปว่า "ถ้าเป็นเรื่องของการศึกษาคณะสงฆ์แล้ว กระผมยินดีช่วยเหลืออย่างเต็มที่ อย่าว่าแต่กระผมเติบโตมาด้วยมหาวิทยาลัยแห่งนี้ มีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกันตามปกติ" แล้วก็ได้ติดตามองค์นายกสภามหาวิทยาลัยและองค์อธิการบดีไปทำพิธีเปิดงาน
หลังจากนั้นก็เข้าไปร่วมพิธีกรรมตามตารางต่าง ๆ ทักทายบุคคลที่รู้จักมักคุ้น ไม่ว่าจะเป็นท่านเจ้าคุณอาจารย์บุญชิต - พระพรหมวัชรวิมลมุนี วิ., รศ., ดร. (บุญชิต ญาณสํวโร ป.ธ. ๙) ท่านเจ้าคุณอาจารย์ชนะ - พระศรีธวัชเมธี (ชนะ ธมฺมธโช ป.ธ. ๙) หลวงพ่อโพไซดอน - พระเทพสมุทรวัชราจารย์ (จรัล สิริธมฺโม) ซึ่งท่านก็มารับโล่ผู้ทำคุณประโยชน์ต่อคณะพุทธศาสตร์เช่นเดียวกับกระผม/อาตมภาพ จึงกลายเป็นเรื่องของโลกกลม เพราะว่าอยู่ไกลแค่ไหน งานก็พาให้มาชนกันจนได้
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 24-09-2024 เมื่อ 17:18
|