[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๒๒ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพเดินทางไปถึงที่พักสงฆ์ปรียนันท์ธรรมสถาน หมู่ที่ ๓ ตำบลพยุหะ อำเภอพยุหะคีรี จังหวัดนครสวรรค์ ตั้งแต่เวลาตี ๕ เศษ เพื่อไปนำครูบาวิฑูรย์ ชินวโร ประธานที่พักสงฆ์ปรียนันท์ธรรมสถาน ออกจากการเข้านิโรธกรรมจำนวน ๙ วัน ๙ คืน ซึ่งกระผม/อาตมภาพรับหน้าที่เป็นประธานในงานให้ทุกปี

ท่านทั้งหลายถ้าสังเกตจะเห็นว่า ในงานออกนิโรธกรรม ไม่ว่าจะเป็นครูบาเหนือชัย โฆสิโตก็ดี ครูบาวิฑูรย์ ชินวโรก็ตาม มักจะให้กระผม/อาตมภาพเป็นประธานในการนำท่านออกจากงานเสมอ

ก่อนอื่นขอทำความเข้าใจเสียก่อนว่า นิโรธกรรมนั้นไม่ใช่นิโรธสมาบัติอย่างที่หลายท่านเข้าใจกัน นิโรธกรรมเป็นการปฏิบัติกรรมฐานแนวหนึ่ง ซึ่งแพร่หลายอยู่ในดินแดนล้านนาของเรา บางท่านก็บอกว่ามีต้นกำเนิดมาจากหลวงปู่ครูบาศรีวิชัย ก็คือพระสงฆ์ที่จะเข้านิโรธกรรมนั้น จะเก็บตัวเข้าสมาธิอยู่ในสถานที่ใดสถานที่หนึ่ง ซึ่งมีการกั้นเขตเป็นการส่วนตัว ส่วนใหญ่ก็จะล้อมรั้ว ๙ ชั้น เข้าสมาธิอยู่ในสถานที่นั้น โดยมีน้ำเพียงบาตรเดียวที่ใช้ดำรงชีวิตอยู่ในระหว่าง ๗ วัน หรือว่า ๙ วัน

การเข้าสมาธิในลักษณะอย่างนั้นเป็นการซักซ้อมเรื่องของฌานสมาบัติ ตลอดจนกระทั่งความอดกลั้นอดทนต่าง ๆ ซึ่งทำให้กำลังใจของเราเข้มแข็งขึ้น มีความคล่องตัวในการเข้าฌานสมาบัติได้มากขึ้น เนื่องเพราะว่าต้องซักซ้อมต่อเนื่องกันอยู่ตลอด ๗ หรือ ๙ วัน การที่ทำเช่นนั้น สิ่งที่ได้รับอันดับแรกเลยก็คือ มีความคล่องตัวในฌานสมาบัติมากขึ้น

อันดับที่สองก็คือสามารถที่จะปล่อยวางกายสังขารนี้ได้มากขึ้น ถ้าไม่สามารถที่จะปล่อยวางถึงขนาดมอบกายถวายชีวิตต่อพระรัตนตรัยแล้ว ก็ไม่มีใครที่จะเอาชีวิตของตนเองไปเสี่ยงแบบนั้น

และประการสุดท้าย เมื่อออกจากนิโรธกรรมแล้ว อย่างน้อย ๆ ญาติโยมที่ร่วมบุญร่วมกุศลก็จะได้อานิสงส์มากเป็นพิเศษ เพราะว่าได้ทำบุญกับพระที่ออกจากสมาบัติ ในการที่เข้าฌานสมาบัติอย่างน้อยถึง ๗ วันหรือว่า ๙ วันด้วยกัน