[เถรี]

ประเทศชาติของเรานั้นมีพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่ไม่ทอดทิ้งประชาชน มีทางสถาบันศาสนาที่บุกเข้าไปแบ่งเบาภาระความเดือดร้อนของญาติโยม ที่เคยทำบุญหรือไม่เคยทำบุญกับท่านก็ตาม ทุกคนต่างเห็นว่าเป็นเพื่อนร่วมทุกข์เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ท่านจะเคยทำบุญกับทางวัดหรือไม่เคยทำบุญกับทางวัด ถึงเวลาเราก็ให้ความช่วยเหลือเสมอหน้ากัน

เหมือนกับที่กระผม/อาตมภาพได้ให้พระภิกษุสามเณรหรือแม่ชีวัดท่าขนุน นำอาหารไปมอบให้กับผู้จรจัดหรือว่าบุคคลไร้บ้าน ซึ่งเข้ามาอาศัยกินอาหารชั่วครั้งชั่วคราว โดยที่บอกกล่าวว่า "แม้แต่หมาเราก็เลี้ยงเอาไว้เต็มวัด นี่เขาเป็นคน ถ้าไม่เดือดร้อนจริง ๆ จะมีใครบากหน้ามาอาศัยวัดเล่า ? เลี้ยงเขาได้ก็เลี้ยงเขาไปเถิด"

บุคคลเหล่านี้มีกระทั่งนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติมาด้วย บางคนมาในลักษณะที่ว่าแม้แต่เงินในกระเป๋าสักบาทก็ไม่มี..! ไม่ทราบเหมือนกันว่าโดนลักขโมยหรือว่าหมดไปด้วยวิธีการใด แต่ว่าพวกเราก็ให้ที่พัก ให้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ให้รับประทานอาหาร สองวันสามวันผ่านไป พอมีเรี่ยวมีแรง แข็งแรงขึ้นมาเขาก็ลาไปตามทางของตนเอง

เรื่องพวกนี้ถ้าหากว่าไม่ได้มากล่าวถึงตรงนี้ ท่านทั้งหลายก็คงจะคิดไม่ถึง คิดแต่ว่าถ้าเป็นฝรั่งแล้วจะต้องร่ำรวยจะต้องยิ่งใหญ่กว่าเราทั้งสิ้น แต่กลายเป็นว่า ความจริงแล้วฝรั่งนั้นหลายต่อหลายประเทศ ก็ล้วนแต่ยากลำบากกว่าบ้านเราเมืองเราทั้งสิ้น เพราะว่าเขาไม่มีพระพุทธศาสนาเป็นที่เคารพนับถือ ไม่มีหลักธรรมอยู่ในจิตใจ ถึงเวลาก็ตัวใครตัวมัน น้อยคนที่จะยื่นมือช่วยเหลือบุคคลอื่นด้วยคุณงามความดีเฉพาะตัวของตน จึงทำให้เวลาที่พวกเขาลำบากก็ลำบากกันจริง ๆ ไม่เหมือนกับบ้านเรา ถึงลำบากอย่างไร ไม่ช้าก็เร็วต้องมีคนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจนได้

ดังนั้น..สถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ จึงเป็นเรื่องสำคัญที่ต้องอยู่คู่ประเทศชาติของเราสืบไปชั่วกาลนาน ถึงเวลาเราก็จะเห็นคุณค่าเองว่าสถาบันทั้งหลายเหล่านี้ สร้างคุณงามความดีแก่ประเทศชาติอย่างไรบ้าง อย่าได้สิ้นสติหรือว่าสิ้นคิด ไปประพฤติปฏิบัติตามบุคคลที่เห็นฝรั่งเป็นพ่อ..! ถึงเวลาก็มา "ด้อยค่า" ประเทศชาติของเราเอง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๑๕ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)