เมื่อถ่ายรูปหมู่รูปเดี่ยวกับทุกคนแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ได้มอบเกียรติบัตรกับทางคณะที่พันเอกวิเชียร ถิ่นวัฒนากูล ผู้ทรงคุณวุฒิของสภาวัฒนธรรมอำเภอทองผาภูมิ ได้ไปทำโครงการรักษาร่องรอยทางประวัติศาสตร์ชุมชนสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ ก็คือทางรถไฟสายมรณะ ขอความร่วมมือท่านทั้งหลายเหล่านี้ ให้รักษาร่องรอยของทางรถไฟเอาไว้ อย่าได้ไปไถกลบไถทิ้งเหมือนกับที่อื่น ๆ เพื่อที่จะได้มีร่องรอยของทางรถไฟที่ยังสมบูรณ์อยู่ เช่นเดียวกับส่วนของวัดท่าขนุน ถึงเวลาจะได้มีนักท่องเที่ยวที่สนใจประวัติศาสตร์ส่วนนี้ ได้ชมในร่องรอยเส้นทางรถไฟสายมรณะมากกว่าที่ทางวัดท่าขนุนมีอยู่
ท่านทั้งหลายเหล่านี้ได้สละพื้นที่ของตนเพื่อเป็นแหล่งประวัติศาสตร์ชุมชน ยินดีให้พันเอกวิเชียร ถิ่นวัฒนากูลไปติดตั้งป้ายบอกหมุดหมายแหล่งประวัติศาสตร์ชุมชน ประกอบไปด้วยคุณนันทิกร บ่อเกิด คุณรุ่งคุณ สายรัตณี คุณสุรภี ทองสุข คุณสุขเจริญ ทะแยง และคุณประสิทธิ์ ยอดไกร ซึ่งทางด้านคุณสุรภี ทองสุขนั้น ด้วยความที่เจ็บไข้ได้ป่วยในระยะนี้พอดี ก็เลยส่งคุณแม่ที่ยังดูแข็งแรงอยู่มาก มาเป็นผู้รับรางวัลแทน
กระผม/อาตมภาพมอบเกียรติบัตรและกล่าวคำขอบคุณแก่ท่านทั้งหลายเหล่านี้ ที่มีน้ำใจให้กับชุมชน รักษาคุณค่าทางประวัติศาสตร์ทั้งต่อชุมชน ต่อจังหวัด ต่อประเทศ และต่อโลกของเรานี้เอาไว้ ซึ่งไม่แน่ใจว่าคนรุ่นต่อ ๆ ไปจะยินดีให้รักษาร่องรอยแบบนี้ไว้อีกหรือเปล่า ? แต่ว่าสิ่งที่ท่านได้ทำเอาไว้นั้น อย่างน้อยก็ช่วยให้ร่องรอยทางประวัติศาสตร์สมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ ซึ่งโด่งดังมากก็คือทางรถไฟสายมรณะ จากบ้านหนองปลาดุก จังหวัดราชบุรี ผ่านจังหวัดกาญจนบุรี ออกไปสู่ประเทศเมียนมาร์ที่เมืองตันบวยเซียด กระผม/อาตมภาพเองขอชื่นชมท่านทั้งหลายเอาไว้ ณ ที่นี้ ที่ได้สละประโยชน์ส่วนน้อยของตน เพื่อประโยชน์ส่วนมากของชุมชน
หลังจากนั้นแล้วก็ได้ทำการจัดงานทำบุญวันบูรพาจารย์วัดท่าขนุนเป็นการภายใน ซึ่งงานวันบูรพาจารย์วัดท่าขนุนก็ดี งานวันแม่แห่งชาติวัดท่าขนุนก็ตาม กระผม/อาตมภาพไม่สามารถจัดอย่างเป็นทางการมา ๕ ปีแล้ว โดยที่ปี ๒๕๖๓ , ๒๕๖๔ และ ๒๕๖๕ ติดตรงที่เชื้อไวรัสโควิด ๑๙ แพร่ระบาดหนัก ไม่สามารถที่จะจัดงานได้ มาปี ๒๕๖๖ และ ๒๕๖๗ ก็ติดงานเป็นคณะกรรมการหลักในการตรวจประเมินเพื่อยกหมู่บ้านศีล ๕ ต้นแบบในเขตปกครองคณะสงฆ์หนกลางทั้ง ๒๓ จังหวัด จึงได้แต่จัดเป็นการภายในเท่านั้น
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 15-09-2024 เมื่อ 02:48
|