[เถรี]

เมื่อฉันเพลเสร็จสรรพเรียบร้อย ทางด้านเจ้าภาพก็ให้คณะกรรมการนั่งรถรางเทียม เพื่อออกไปชมนิทรรศการนอกพื้นที่ก่อน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของผักสวนครัวรั้วกินได้ ถนนนี้มีรักปลูกผักกินเอง เหล่านี้เป็นต้น ท้ายที่สุดก็วนไปที่บริษัทโชคองศามะพร้าวน้ำหอม ซึ่งผลิตมะพร้าวน้ำหอมส่งต่างประเทศ เขาทำให้ดูว่ามะพร้าวน้ำหอมนั้น ถ้าหากว่าบริหารจัดการถูกต้อง แม้ว่าจะปอกออกมาแล้วเจาะรู กะเทาะกะลาพร้อมที่จะกินแล้วก็ตาม แต่ยังสามารถที่จะเก็บไว้ได้นานถึงครึ่งเดือน..!

และมีมะพร้าวน้ำหอมเอาไว้ถวายกรรมการอีกคนละ ๑ ลังโฟมด้วย ไม่ทราบเหมือนกันว่ากี่ผล ? เห็นบอกไว้ว่าราคาขายส่งผลละ ๒๘ บาท ถ้าหากว่าส่งต่างประเทศก็ผลละ ๒๙ บาท ใครสั่ง ๑ แพ็ค ซึ่งมีอยู่ ๔๐ ลูกขึ้นไป ก็รับส่งให้ทั่วประเทศไทยอีกด้วย สั่งวันนี้ไม่เกินพรุ่งนี้ถึงแน่นอนทุกจุดของประเทศไทย

กระผม/อาตมภาพก็ยังดีใจว่ามีผู้เสียสละ ทำตัวเองเป็นศูนย์กลาง รวบรวมผลผลิตจากพ่อแม่พี่น้องเพื่อนฝูงรอบข้าง เอามาประกอบบรรจุภัณฑ์จนกระทั่งน่ากินน่าใช้ สามารถส่งไปขายต่างประเทศได้ ซึ่งปัจจุบันนี้ที่สั่งเป็นประจำก็คือประเทศสิงคโปร์

เมื่อได้รับการถวายของที่ระลึกและถ่ายรูปหมู่ร่วมกันแล้ว พวกเราก็ย้อนกลับมายังวัดน่วมกานนท์ เพื่อทำการสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และเจริญพระพุทธมนต์ถวายพระประธานในโบสถ์ จากนั้นก็มาชมการแสดงทางวัฒนธรรมต้อนรับ พระมหาวิเชียร ชาตวชิโร ป.ธ. ๙ แอบมากระซิบถามท่านเจ้าคุณอาจารย์ประสิทธิ์ - พระเดชพระคุณพระเทพปวรเมธี, รศ., ดร. (ประสิทธิ์ พฺรหฺมรํสี ป.ธ. ๙) ประธานคณะกรรมการขับเคลื่อนโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ หนกลางว่า "จะมอบรางวัลให้เขาอย่างไรดีครับ ?" กระผม/อาตมภาพเห็นแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้

เนื่องเพราะว่านางรำที่มานั้น เท่าที่ดูอยู่ในระดับสายตามองถึงก็ ๕๐ คนโดยประมาณ ไม่ทราบว่าสุดสายตาจะมีทั้งหมดกี่คน ? ไหนยังจะมีขบวนเด็กเล่นกลองยาว มีกระตั้วแทงเสือ ซึ่งถ้านับรวม ๆ แล้วก็น่าจะเกินร้อยไปมากทีเดียว..! ก็คงจะแก้ไขปัญหาแบบปีที่แล้ว ก็คือที่ใดมามากจนแจกรางวัลไม่ไหว ก็มอบเงินก้อนหนึ่งให้เป็นกองทุนหมู่บ้านไปก็แล้วกัน