[เถรี]

เมื่อเดินดูนิทรรศการจนครบแล้วก็มาทักทายพรรคพวกเพื่อนฝูง ไม่ว่าจะเป็นพระครูสมุห์อนันต์ อนนฺโท เจ้าอาวาสวัดหนองบัวก็ดี พระมหาสมนึก วรธมฺโม, ดร. วัดกระโจมทองก็ตาม ซึ่งท่านทั้งหลายเหล่านี้ เคยเรียนร่วมกันมาตั้งแต่สมัยประกาศนียบัตรบริหารกิจการคณะสงฆ์ ปริญญาตรี ปริญญาโท พอมาถึงปริญญาเอกก็เรียนต่อบ้าง ไม่เรียนต่อบ้าง

พระมหาสมนึก วรธมฺโม, ดร. นั้น ท่านอายุน้อยมาก เกือบจะน้อยที่สุดในรุ่นช่วงนั้น ท่านจึงตัดสินใจเรียนช้าไปสองปี แต่ก็จบปริญญาเอกแล้ว ส่วนพระครูสมุห์อนันต์นั้น งานท่านมาก เพราะว่าทำหน้าที่เลขานุการเจ้าคณะอำเภอบ้านแพ้วด้วย จึงไม่ได้เรียนต่อปริญญาเอก เจอหน้าเจอตา ท่านก็ยังถามหาพรรคพวกเพื่อนฝูงเก่า ๆ ไม่ว่าจะเป็นพระครูสุตกาญจนวัฒน์, ดร. หรือในอดีตที่เรียนอยู่ก็คือพระครูปลัดปรีชา จิรนาโค หรือว่าพระครูธรรมธรแสงชัย กนฺตสีโล แม้กระทั่งหลวงพ่อพระครูปริยัติกาญจนโชติ ซึ่งเพิ่งจะมรณภาพไปไม่นานนี้เอง

เมื่อนั่งคุยกันจนได้เวลาเขานิมนต์ให้ฉันเพล เจ้าประคุณรุนช่องเถอะ..! ข้าวปลาอาหารแทบจะยกทะเลมาไว้ที่นี่ กระผม/อาตมภาพเองนั้นเป็นคนที่ไม่ชอบอาหารทะเล เพราะว่ากลิ่นแรงมาก อาหารทะเลที่ชอบมีอยู่เพียงปลาหมึกแห้งปิ้ง หรือไม่ก็กุ้งแห้งยำเท่านั้น และจะต้องยำเองด้วย เพราะว่าคนอื่นยำกุ้งแห้งแล้วมักจะซอยขิงใส่ลงไปด้วย ซึ่งกระผม/อาตมภาพไม่ชอบ เพราะว่าขิงนั้นมีรสร้อนสุขุม ก็คือจะร้อนนาน ทำให้ฉันลงไปแล้วบางทีก็ร้อนในตาแดงไปเลยก็มี..!

แต่ปรากฏว่าวันนี้เจอต้มปลาหมึกยัดไส้หมูสับ เขาทำได้รสชาติดีมาก จากที่ปกติตักอย่างละคำเดียวก็กลายเป็นวนตักไป ๓ - ๔ ครั้ง ทำให้นั่งหัวเราะตัวเองอยู่เหมือนกัน เพราะว่าอาหารอย่างอื่น มองเห็นก็ไม่กล้าที่จะแตะแล้ว ไม่ว่าจะเป็นหอยแมลงภู่นึ่งจิ้มน้ำจิ้มทะเล หรือว่าห่อหมกทะเล เหล่านั้นก็ตาม ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็ฉันได้แทบจะอย่างเดียวเท่านั้น แต่ว่าการที่ไม่ฉันอาหารทะเลก็ปลอดภัยมาตลอด เนื่องเพราะว่าอาหารทะเลบางอย่าง พอลงท้องไปก็ทำให้ท้องเสียทันที

แต่ว่าของดีเมืองสมุทรสาครก็คือลอดช่องวัดเจษฯ นั้นมีให้ทุกโต๊ะ คนละ ๑ ถ้วย โดยที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าคุณสมบูรณ์ - พระเทพสาครมุนี ที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๑๔ อดีตเจ้าคณะจังหวัดสมุทรสาคร ท่านมีคำอวยพรที่ติดปากว่า "ขอให้ซื้อง่ายขายคล่องเหมือนซดลอดช่องวัดเจษฯ" เนื่องเพราะว่าลอดช่องวัดวัดเจษฎารามนั้น ซดฮวบเดียวก็หมดถ้วยแล้ว..!