[เถรี]

คำว่า "ได้เป็นหุ่นยนต์ไปทั้งวัน" ก็คือ เมื่อบุคคลปฏิบัติธรรมจนจิตสงบแล้ว ก็ไม่อยากที่จะหลุดออกจากความสงบอันนั้น เนื่องเพราะว่าดื่มด่ำอยู่กับความสุขความเยือกเย็นใจในธรรมที่ตนเองปฏิบัติได้ ไม่อยากจะที่พูดหรือว่าทำอะไรให้จิตของตนเองหลุดจากสภาพนั้น ถ้าหากว่ามีความจำเป็นที่จะต้องทำ ก็ต้องขยับเขยื้อนไปทำแบบช้า ๆ เนื่องเพราะว่ายังขาดความชำนาญอยู่ จึงดูเหมือนกับหุ่นยนต์ก็ไม่ปาน..!

แต่ในเมื่อตารางเขากำหนดเอาไว้ดังนี้ กระผม/อาตมภาพก็ต้องคล้อยตามตารางเขาไป นำปฏิบัติธรรมไปจนถึง ๑๑ โมงกว่า แล้วก็พากันไปฉันเพล อิ่มแล้วความจริงจะเป็นการปฏิบัติธรรมต่อในช่วงบ่ายเป็นเวลา ๑ ชั่วโมงครึ่ง กระผม/อาตมภาพอยากจะบอกว่า ทางสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติกำหนดตารางมา โดยที่ขาดความเข้าใจธรรมชาติของผู้ปฏิบัติธรรมยังไม่พอ ยังกำหนดเวลามามากเกินไปอีกด้วย

สภาพจิตของบุคคลในปัจจุบันนี้ ถ้าสามารถรองรับการปฏิบัติธรรมได้ต่อเนื่องถึง ๑ ชั่วโมงก็ถือว่าสุดยอดมากแล้ว และการปฏิบัติธรรมในช่วงบ่ายนั้น หลังจากรับประทานอาหารกลางวันมา ก็มักจะพากัน "เมาอาหาร" หลับเสียเปล่า ๆ กระผม/อาตมภาพจึงขอปรับตาราง แลกเวลากับท่านอาจารย์พระมหาสมคิด ก็คือให้กระผม/อาตมภาพบรรยายก่อน หลังจากนั้นท่านอาจารย์พระมหาสมคิดค่อยนำปฏิบัติธรรม ทุกคนจะได้นอนหลับกันอย่างสบายในคืนนี้ เพราะว่าเมื่อปฏิบัติธรรมเสร็จก็ปล่อยเลิกพอดี เนื่องเพราะว่าหมดตารางในช่วงบ่ายแล้ว

เมื่อตกลงกันแล้ว กระผม/อาตมภาพจึงขึ้นบรรยายก่อน โดยที่บอกกล่าวกับท่านทั้งหลายเหล่านั้นว่าความบังเอิญไม่มีในโลก คนเราจะได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ได้พบพระพุทธศาสนา ได้ฟังธรรมแล้วน้อมนำมาปฏิบัตินั้นเป็นของยากมาก ๆ ท่านทั้งหลายต้องสร้างบุญสร้างบารมีมาพอเพียง จึงจะได้เกิดมาเป็นมนุษย์แบบนี้ และโดยเฉพาะท่านทั้งหลายที่ต้องมาเพื่อสนองงานพระพุทธศาสนา

เมื่อสอบถามว่ามีผู้ใดที่ถือศาสนาอื่นบ้าง ปรากฏว่ามีคริสต์คาทอลิกมา ๑ ท่าน จึงได้บอกว่าในเรื่องของศาสนากับการทำงานนั้นเป็นคนละส่วนกัน เรามีความเคารพในพระศาสนาอย่างไร เราก็ปฏิบัติไปตามความเชื่อของเรา แต่ว่าหน้าที่การงานนั้น เราก็ปฏิบัติไปตามความรับผิดชอบของเรา ถ้าเป็นอย่างนี้ ถึงจะเรียกว่าเป็นบุคคลที่สามารถนำเอาหลักธรรมในศาสนามาใช้งานได้อย่างแท้จริง