[เถรี]

ครั้นเมื่อเข้าไปกราบพระประธานในโบสถ์วัดบางสะแก ซึ่งอยู่ห่างออกไปอีกด้านหนึ่งของโดมจัดงาน เนื่องเพราะว่าการตรวจประเมินเพื่อยกหมู่บ้านบางสะแกใหญ่นี้ ขึ้นเป็นหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ต้นแบบ ทางองค์การบริหารส่วนตำบลบางสะแกของท่านนายกฯ วิชัย อนุญาตให้ใช้ศาลาโดมขององค์การบริหารส่วนตำบลบางสะแกในการตรวจประเมิน ในส่วนของวัดก็เลยดูเงียบ ๆ เหงา ๆ ได้มีโอกาสเจอหลวงปู่พระครูสมุทรวรากร เจ้าอาวาสวัดบางสะแก ท่านก็เฒ่าชะแรแก่ชรา จนออกอาการเดินแถข้างเหมือนกับปูทะเล กราบเรียนถามว่า "หลวงปู่ยังไหวหรือครับ ?" ท่านบอกว่า "ยังเดินได้อยู่..!"

กระผม/อาตมภาพดูแล้วก็ถอนหายใจ เนื่องเพราะว่าตนเองนั้นต้องตรวจประเมินในด้านของการปฏิบัติธรรม อันดับแรกเลย วัดบางสะแกแห่งนี้ไม่ได้เป็นสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัด อันดับที่สอง ไม่มีการจัดการปฏิบัติธรรมอย่างเป็นระบบระเบียบอะไรเลย นอกจากทำบุญตามวันสำคัญของทางพระพุทธศาสนาเท่านั้น ยังนั่งปลงอนิจจังว่า "กูจะเอาคะแนนที่ไหนถวายหลวงปู่ดีวะ..?!"

แต่โชคดีที่ว่าเมื่อเดินดูนิทรรศการต่าง ๆ แล้ว สิ่งที่เห็นอยู่นั้นพอที่จะเป็นหน้าเป็นตาได้ เนื่องเพราะว่าบ้านบางสะแกแห่งนี้ มีประชากรทั้งหมดแค่ ๑๒๘ คนเท่านั้น..! เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ และเป็นหมู่บ้านที่เจอศึกเจอสงครามมาก่อนตั้งแต่สมัยอยุธยา สมกับชื่อจังหวัดสมุทรสงคราม วัดแต่ดั้งเดิมนั้นโดนทหารพม่ารื้อศาลา รื้อกุฏิ เพื่อเอาไม้ไปทำสะพานข้ามแม่น้ำ จนกระทั่งไม่เหลืออะไรไว้เลย ต้องมาสร้างวัดกันใหม่ กลายเป็นวัดบางสะแกที่เห็นกันอยู่ในทุกวันนี้ ในเมื่อผ่านศึกผ่านสงครามมา ก็แปลว่าเป็นลูกหลานวีรชนนั่นเอง

กระผม/อาตมภาพเห็นบรรดาพระเถระที่ทนงานที่ยังยุ่ง ๆ อยู่ เพราะว่าจัดเตรียมเอาไว้สำหรับเวลาเที่ยงครึ่งไม่ไหว เผ่นหนีไปหาร้านอาหารนั่งกันหมดแล้ว กระผม/อาตมภาพขี้เกียจตามไป เนื่องเพราะเล็งที่โรงทานวัดอินทารามของเจ้าคุณหลวงพ่อแดง - พระเมธีวัชรประชาทร (ประยูร นนฺทิโย), ผศ., ดร. ที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๑๕ และเป็นที่ปรึกษาคณบดีคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยมาด้วยกัน จึงไปขอวุ้นเส้นผัดไทยมา ๒ กล่องฉันแทนอาหารเพล