[เถรี]

กระผม/อาตมภาพโดนพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ท่านทดสอบท่ามกลางประชาชนหรือว่าท่ามกลางพระภิกษุสงฆ์มาหลายวาระ สิ่งที่พอจำได้ก็คือท่านถามว่า "ทำไมพระศรีสุริโยทัยถึงได้ต้องอาวุธของพระเจ้าแปรจนขาดสะพายแล่งคาคอช้าง ?"

กระผม/อาตมภาพอธิบายตามภาพที่ปรากฏว่า "ด้วยความที่ท่านต้องการที่จะช่วยสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ จึงได้ขับช้างพุ่งเข้าไปในระหว่างกลาง แต่ว่าเข้าไปทางด้านซ้ายมือของช้างทรงพระเจ้าแปร ทำให้พระเจ้าแปรสามารถที่จะพลิกง้าวกลับมาฟันได้อย่างถนัดถนี่ จนขาดสะพายแล่งคาคอช้าง" ซึ่งหลวงพ่อท่านก็เมตตายืนยันว่า "เห็นได้ถูกต้องตามนั้น"

อีกครั้งหนึ่งท่านถามว่า "พระยาพิชัยดาบหักนั้น ดาบซ้ายหรือว่าดาบขวาหัก ? หักเพราะสาเหตุอะไร ?" กระผม/อาตมภาพก็เรียนถวายว่า "ดาบข้างขวาครับ" เหตุที่หักเพราะว่าไปใช้ดาบของพลทหาร แล้วรับอาวุธของนายกองพม่าที่ฟันพระยาศรีสิทธิสงครามทางด้านหลัง ด้วยความที่อาวุธของพลทหารนั้นเบาบางกว่ามาก ไม่หนาหนักเหมือนอาวุธของแม่ทัพ จึงทำให้ดาบของพลทหารที่ท่านฉวยมาใช้งานนั้น หักสะบั้นไปเลย..!

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าหลังจากที่ตั้งค่ายแล้ว บรรดาแม่ทัพนายกองทั้งสิบ ที่เรียกตัวเองกันง่าย ๆ ว่า "สิบทหารเสือพระยาตาก" ก็ได้ชวนกันออกไปหาหวากกินกัน คำว่า "หวาก" นี้กระผม/อาตมภาพก็เพิ่งจะรู้กันตอนนั้นว่าเป็นภาษาโบราณ ภาษาปัจจุบันนี้ ถ้าไม่เรียกว่า "กระแช่" ก็เรียกว่า "น้ำตาลเมา" ในเมื่อออกไปในลักษณะอย่างนั้นต้องมีการเมามายเสียกิริยา จึงไล่บรรดาทหารที่ช่วยแบกคานหามกลับไปจนหมด แล้วบรรดาพระยาเสือทั้งสิบ ก็กินหวากกันหมดไปคนละหลาย ๆ หม้อเขียว เมื่อถึงเวลาก็แทบจะคลานกลับค่าย..!

แต่ด้วยความที่ระเบียบของกองทัพสมัยนั้นก็คือ "กลางคืนห้ามเปิดค่ายอย่างเด็ดขาด" เพราะว่าอาจจะโดนข้าศึกลวง บุกทะลวงค่ายเข้ามาก็ได้ ทั้งสิบพระยาเสือจึงได้นอนกับระเกะระกะกับทหารยามที่นอกค่าย ปรากฏว่าเพิ่งจะสว่าง ทัพพม่าโผล่ชายทุ่งมาแล้ว จึงได้ตะโกนบอกพลทหารที่อยู่เวรยามว่า รีบไปแจ้งกับพระยาตากให้ส่งทัพใหญ่ออกมาช่วย ส่วนทั้งสิบท่านก็คว้าได้ดาบพลทหารที่อยู่เวร บุกเข้าไปประจัญบานกับกองทัพพม่า เพื่อยับยั้งกองทัพพม่าไม่ให้ประชิดค่าย จนฝ่ายเราไม่มีเวลาเปิดค่ายยกทัพออกมา..!