[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๙ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ทางคุณครูนำเอาเด็กนักเรียนหอพักโรงเรียนทองผาภูมิวิทยามาร่วมสวดมนต์ทำวัตรด้วย เด็กนักเรียนหอพักของเรา ส่วนใหญ่แล้วก็คือบ้านไกล เดินทางลำบาก จึงต้องอาศัยหอพักของทางโรงเรียนซึ่งไม่ได้สะดวกมากนัก แม้กระทั่งที่หลวงพ่อสร้างให้ก็ต้องพยายามลดวัสดุลงให้มากที่สุด เพื่อให้อยู่ในงบประมาณที่กำหนดเอาไว้ แต่พวกเราก็ยอมทนลำบากกัน ต้องถือว่ากำลังใจอยู่ในระดับที่ใช้ได้

รุ่นของพวกเราต้องถือว่าสะดวกมากแล้ว ตัวหลวงพ่อเองเรียนหนังสือต้องขี่จักรยานไป ขาไป ๖ กิโลเมตร ขากลับ ๖ กิโลเมตร เท่ากับว่าปั่นจักรยานวันละ ๑๒ กิโลเมตร แต่ก็ตั้งใจไปเรียน แล้วด้วยความที่พ่อแม่มีนโยบายว่าลูกทุกคนต้องรู้หนังสือ เพราะว่าพ่อแม่ลำบากมากที่ไม่รู้หนังสือ จึงพยายามส่งลูกเรียน แต่ก็มีลูกถึง ๑๓ คน แม้ว่าจะตายไป ๑ คนตั้งแต่เด็กก็ตาม ก็ยังเหลืออยู่ถึง ๑๒ คน การเรียนจึงไม่ได้เต็มที่

รุ่นพี่ ๆ ที่เกิดก่อนก็มักจะเรียนได้แค่ชั้นประถมปีที่ ๔ รุ่นถัดมาเรียนได้ถึงชั้นประถมปีที่ ๗ มีรุ่นหลวงพ่อกับพี่สาวที่เรียนได้ถึงชั้นมัธยมปีที่ ๓ ซึ่งสมัยนั้นก็คือ ม.ศ. ๓ ตอนนั้น ค่าเทอมชั้นมัธยมปีละ ๒๒๐ บาท ต้องพยายามทำงานเก็บเงิน กว่าจะมีค่าเทอมไปจ่ายก็มักจะวันท้าย ๆ ของเส้นตายแล้ว..!

แต่ว่าสิ่งที่หลวงพ่อทำเป็นความภาคภูมิใจของตัวเอง และเป็นความภาคภูมิใจของพ่อแม่ ก็คือสามารถสอบได้ที่ ๑ ตลอด แล้วเป็นที่ ๑ ที่คะแนนเต็ม ๑๐๐ ด้วย สมัยก่อนเล่าให้คนอื่นฟังไม่มีใครเชื่อ จนกระทั่งมาเรียนในระดับประกาศนียบัตรบริหารกิจการคณะสงฆ์ ปริญญาตรี ปริญญาโท ยันปริญญาเอก เพื่อนฝูงเขาถึงได้เห็นว่าการทำคะแนนเต็ม ๑๐๐ ในแต่ละวิชาของหลวงพ่อนั้น เป็นเรื่องปกติง่าย ๆ เลย..!

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าโดนโยมพ่อพาสวดมนต์ไหว้พระตั้งแต่เด็ก เพิ่งจะรู้ภาษาอายุประมาณ ๒ ขวบครึ่ง ก็โดนอุ้มหลับคอพับคออ่อนสวดมนต์ทุกวัน ตอนแรกก็ไม่รู้ว่านั่นเป็นการทำสมาธิให้เกิด ในเมื่อสะสมไปหลาย ๆ ปี ในสมัยนั้นการเรียนชั้น ป. ๑ ก็คืออายุ ๗ ขวบหรือว่า ๘ ขวบ ก็แปลว่ามีเวลาสะสมสมาธิอยู่หลายปี เมื่อเข้าไปเรียนถึงได้รู้ว่า เรื่องของสมาธิช่วยการเรียนได้ดีที่สุด แค่นั้นยังไม่พอ ยังช่วยเราหักห้ามตัวเองไม่ให้ทำความชั่วได้อีกด้วย..!

เนื่องเพราะว่าโยมพ่อเป็นคนจีนต่างด้าว คือมาจากประเทศจีนเลย ในเมื่อเป็นคนต่างด้าวก็เกรงกลัวกฎหมายไทย เพราะว่าถ้าโดนส่งกลับก็หมดอนาคต จึงได้สั่งลูกเอาไว้ว่า "อย่ามีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกับใคร" ดังนั้น..แม้บางวันอยากจะฟาดปากเพื่อนฝูงขนาดไหน ก็ต้องอดกลั้นอดทนเอาไว้ เพราะถ้าทำไปแล้วเกิดปัญหา พ่อที่เป็นคนต่างด้าว อาจจะโดนลงโทษส่งกลับเมืองจีน จึงต้องอาศัยกำลังสมาธิในการอดทนอดกลั้นเป็นอย่างมาก..!