[เถรี]

นอกจากนั้นเมื่อถึงเวลาจะฉันภัตตาหาร ก็ต้องมีการพิจารณาด้วยบท "ปะฏิสังขา โยนิโส ปิณฑะปาตัง ปะฏิเสวามิ ฯลฯ" เป็นต้น ซึ่งการที่เราระลึกถึงองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ในทุกเวลา จัดว่าเป็นอนุสติใหญ่ แล้วใครจะมีพระคาถาที่ช่วยเสกข้าวตอนนั้นก็ว่าไปได้เลย

พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ ท่านบอกว่า บุคคลที่มรณภาพหรือว่าตายแล้วไม่เน่า ทั้งพระทั้งฆราวาสนั้น เกิดจากสาเหตุหลายประการ ประการแรกก็คือกินว่านยาหรือว่าแร่ธาตุบางประเภท ที่มีอานุภาพในการรักษาร่างกายเอาไว้ ทำให้ไม่เน่า

ประการที่สองก็คือ เสกอาหารด้วยบทอภิธรรม ๗ บทเป็นระยะเวลาอย่างน้อย ๓ ปีต่อเนื่องกัน เมื่อฉันเข้าไปทุกวัน ๆ ตลอดระยะเวลา ๑,๐๐๐ วัน ก็จะทำให้สังขารร่างกายนี้ เมื่อมรณภาพหรือว่าตายไปแล้วไม่เน่าได้

ประการต่อไปก็คือ การที่ผู้ที่มรณภาพแล้วตั้งใจทิ้งกายสังขารเอาไว้ เป็นอนุสติแก่บรรดาคนรุ่นหลัง ก็จะอธิษฐานทิ้งเอาไว้ให้ ถ้าเป็นเช่นนั้น ตายไปแล้วก็จะไม่เน่า

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านทั้งหลายมีพระคาถาดีอย่างไร ก็สามารถที่จะว่ากันไปได้เลย เพราะว่าเรื่องของพระคาถานั้นเป็นแค่บทโยงใจให้เป็นสมาธิ ให้มีสติอยู่กับปัจจุบัน ส่วนผลพิเศษนั้นจะได้อะไรก็ขึ้นอยู่กับท่าน ว่าภาวนาไปแล้วต้องการจะให้เกิดผลอย่างไรบ้าง

แล้วต่อจากนั้นก็ยังมีพระคาถาอื่น ๆ อีก อย่างเช่น หลวงปู่ครูบาชุ่ม โพธิโก วัดวังมุย จังหวัดลำพูน พระสหธรรมิกสนิทของพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ ท่านให้พระคาถากันงูเอาไว้ โดยที่ให้ตั้งใจอธิษฐานว่า

โอม วะวุธ พญาครุฑจะเดิน ในอิริยาบถเดิน

โอม วะวุธ พญาครุฑจะยืน ในอิริยาบถยืน

โอม วะวุธ พญาครุฑจะนั่ง ในอิริยาบถนั่ง

โอม วะวุธ พญาครุฑจะนอน ในอิริยาบถนอน

แปลว่า การยืน เดิน นั่ง นอน ของเราอยู่กับการภาวนา ซึ่งพระคาถานี้มีผลพิเศษก็คือสามารถกันงูได้ ป้องกันงูมากัดมาทำร้ายเรา หรือถ้าหากว่าใครจะใช้บทวิรูปักเขในการภาวนาแผ่เมตตาต่อสรรพสัตว์ทั้งหลายก็ได้

หรือว่าจะกำหนดใจนึกถึงท่านปู่ท้าวเวสสุวรรณ ซึ่งเป็นหัวหน้าเทวดาชั้นจาตุมหาราช ขออานุภาพของท้าวมหาราชทั้ง ๔ พร้อมด้วยอินทกะและบริวาร ในการป้องกันอันตราย ต่าง ๆ ก็ได้ โดยที่ใช้พระคาถาหรือไม่ใช้พระคาถาก็แล้วแต่ว่าท่านจะมีหรือไม่มี ตามแต่ความสะดวก