[เถรี]

หลังจากนั้นแล้ว ระหว่างที่รอการพบหมอรอบบ่าย ก็ได้เข้าไปตรวจดูข้อมูลที่ไอ้ตัวเล็กลงข้อเขียนเอาไว้ในกระทู้ "ล้วงมาจากกระโถน" แล้วก็เห็นคนได้อวดกิเลสตนเองว่าเคยเจออะไรมาบ้าง จะว่าไปแล้วก็เป็นเรื่องที่ดีมาก เนื่องเพราะว่าจะได้เป็นบทเรียนให้คนอื่นได้ศึกษาและหาวิธีแก้ไข แต่ว่าบุคคลที่มาถามถึงวิธีแก้ไข กลับกลายเป็นพระภิกษุสงฆ์ กระผม/อาตมภาพเองลืมไปเสียถนัดใจว่า โบราณของเรานั้นได้แนะนำพระภิกษุสามเณรเอาไว้อย่างไร จึงลืมบอกกล่าวไปเสียตั้งเนิ่นนาน

พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ท่านแนะนำเอาไว้ว่า "ก่อนกินให้ภาวนา ก่อนนอนให้ภาวนา ระหว่างใช้บริขารให้ภาวนา" ซึ่งเรื่องทั้งหลายเหล่านี้นั้น เป็นการสร้างสติของเราให้มั่นคง โดยเฉพาะอยู่กับอารมณ์ภาวนาตลอดเวลา จะได้ไม่ไปพลาดท่า "ไล่งับหัวชาวบ้านเขา..!"

เริ่มตั้งแต่การแต่งองค์ทรงเครื่อง เมื่อนุ่งสบงก็ให้ภาวนาว่า อิมัง อันตะระวาสะกัง อธิฏฐามิ อันตะระวาสก ก็คือสบงนั่นเอง

เมื่อถึงเวลานุ่งสบงเรียบร้อยแล้ว คาดรัดประคด ก็อธิษฐานว่า อิมัง กายะพันธะนัง อธิฏฐามิ

ครั้นถึงเวลาห่มจีวรก็ว่า อิมัง อุตตะราสังฆัง อธิฏฐามิ

พาดสังฆาฏิก็ว่า อิมัง สังฆาฏิง อธิฏฐามิ

เมื่อใช้ผ้ารัดอกก็อธิษฐานว่า อิมัง อังคะพันธะนัง อธิฏฐามิ

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้ากำลังใจของเราเข้มข้นถึงระดับทรงฌานได้จริง ๆ กระผม/อาตมภาพเคยพบหลวงปู่หลวงพ่อหลายท่านมาแล้ว ที่ถึงเวลาท่านเอาผ้ารัดอกโยนไปให้บรรดานักเลงดีที่ชอบลองของ ประมาณว่า "แน่จริงเอ็งยิงผ้ารัดอกของข้าให้ออก" ปรากฏว่าอีกฝ่ายยิงเท่าไรก็มีแต่เสียงสับกระสุน "แชะ..แชะ..!" ไม่สามารถที่จะยิงออกได้ แล้วท่านก็ไล่เตลิดเปิดเปิงไป ประมาณว่า "ของแค่นี้มึงยังยิงไม่ออก ก็อย่าหากินทางนักเลงเลย" ประมาณนั้น