[เถรี]

ชีวิตสมัยก่อนนี่เงินติดบ้านแทบจะไม่มี เพราะส่วนใหญ่หาอยู่หากินกับหัวไร่ชายนาตัวเอง ไม่ว่าจะพืช จะผัก จะสัตว์ จะอะไร นาน ๆ ทีก็จะมีบ้านโน้นฆ่าหมู บ้านนี้ล้มวัว มีงานใหญ่ ก็จะมีคนเข้าไปขอซื้อ

ขอซื้อสมัยก่อนไม่ได้มีการชั่งน้ำหนัก เขาเรียกเป็น "พูด" เคยได้ยินไหม ? คำว่าพูดก็คือไปพูดว่า "กูจะเอา" เนื้อพูดหนึ่งดูจากด้วยสายตาของเรา กะ ๆ ก็ประมาณกิโลกว่าถึงสองกิโล บางทีก็ประเภทติดหนี้กันยันลูกบวช ก็ยังไม่ได้ใช้ค่าเนื้อให้เขาเลย เพราะว่าไม่ค่อยมีสะตุ้งสตางค์กัน

สมัยนั้นบ้านใครมีเงินถึงหนึ่งชั่งนี่โคตรรวยเลย..! หนึ่งชั่งเท่ากับแค่ ๘๐ บาทสมัยนั้น เป็นเหรียญบาทใหญ่ ๆ เพราะฉะนั้น..คนไหนเป็น "สาวน้อยร้อยชั่ง" ก็ขึ้นคานไปเถอะ..หาคนแต่งไม่ได้หรอก..แพงฉิบหายเลย..! รู้หรือยังว่าเป็นสาวน้อยร้อยชั่งนี่ไม่ใช่ว่าสวยเลือกได้นะ..เลือกไม่ได้ ต้องคนฐานะดีพอถึงจะมาขอแต่งงานได้

ส่วนสมัยนี้สาวน้อยร้อยชั่งมีเยอะมาก ลองไปชั่งดูเถอะ เกินร้อยด้วย..! ข้าวปลาอาหารดีเกินหรืออย่างไร ? ไปทางด้านโน้นก็สาวน้อยร้อยชั่ง มาทางด้านนี้ก็สาวน้อยร้อยชั่ง ดูแล้วสบายตาดีมาก..!

พกบทสวดเอาไว้ด้วยนะ จักกิวังสะทะสะมะปะระเมนทะมะหาราชาภิถุติคาถา เดี๋ยวจะได้สวดต่อจากทำวัตรเย็น ซึ่งปกติแล้วเขาให้สวดทุกวันจันทร์ แต่วัดท่าขนุนสวดถวายเป็นพระราชกุศลทุกวัน สวดจนอาตมาที่อยู่บ้างไม่อยู่บ้าง ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง ยังสวดจะได้หมดอยู่แล้ว

คราวนี้ที่พูดถึงคือว่า หกสิบปีผ่านไปบ้านเมืองเปลี่ยนแปลงไปไกลมาก ถามว่าไกลขนาดไหน ? ตอนอาตมาอายุประมาณ ๖ - ๗ ขวบ มีรถยนต์คันแรกเข้ามาในหมู่บ้าน ก็ถอยหลังไปราว ๆ ๖๐ ปี เชื่อไหมว่าเด็กทั้งหมู่บ้านวิ่งตามรถยนต์ไปดมควันท่อไอเสีย ? กลิ่นหอมดี..ตลกมากเลย..! แล้วตอนนั้นรู้สึกว่าหอมมากด้วย เพราะว่าเขาใช้น้ำมันเบนซิน..!

รถเมล์ก็มีวิ่งวันละหนึ่งเที่ยว จากบ้านที่กำแพงแสน ระยะทาง ๓๖ กิโลเมตรจะถึงตัวเมืองนครปฐม รถใช้เวลาวิ่งหนึ่งวัน..! เดินอาจจะเร็วกว่ากระมัง ? ระยะทาง ๓๖ กิโลเมตรนี่..อาตมาเดินอย่างสบาย ๆ ใช้เวลาห้าชั่วโมงก็ถึงแล้ว

ด้วยความที่เป็นคนสองโลก ก็คือโลกโบราณกับโลกปัจจุบัน ได้เห็นอะไรมามาก คนประเภทนี้ถ้าหากว่าทำใจไม่ได้ จะเกิดอาการที่ฝรั่งเรียกว่า future shock ก็คือเจอความเจริญแล้วก็ตกใจสลบเหมือด..รับไม่ได้..!