[เถรี]

เมื่อตกลงกันได้ก็เป็นอันว่าผ่านการประชุมไปจนถึง ๔ โมงเย็นแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ไข้ขึ้นเต็มที่ เนื่องเพราะว่าอยู่ในห้องปรับอากาศประการหนึ่ง อีกประการหนึ่งอากาศทางด้านวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยานั้น แดดเปรี้ยงต่างจากทองผาภูมิชนิดหน้ามือกับหลังมือ อย่างชนิดที่สำนวนเขาเรียกกันว่า "ร้อนหัวแทบแตก" ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ความต่างกับของอากาศจึงทำท่าว่ามาลาเรียเรื้อรังจะกำเริบ แต่ว่ายังไม่สามารถที่จะพักผ่อนได้ เนื่องเพราะว่ายังต้องส่งรายงานการประชุม เสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว ยังต้องมาบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนอีก..!

ในระหว่างนั้นก็ได้แอบสะกิดหลวงพ่อเจ้าคุณตี๋ - พระกิตติวชิรธาดา วัดราษฎร์ประคองธรรม คณะกรรมการหมู่บ้านโครงการรักษาศีล ๕ หนกลางด้วยกัน ที่ท่านได้รับแต่งตั้งเป็นพระราชาคณะ ด้วยการถวายมุทิตาด้วยเบี้ยแก้ หลวงปู่รอด วัดนายโรงไป ๑ ตัว ท่านเปิดดูแล้วก็ทำตาโต

กระผม/อาตมภาพจึงบอกว่า "เหตุที่ดูเหมือนใหม่มาก ก็เพราะว่าเจ้าของเอาใส่ถุงแดงขึ้นหิ้งไว้อย่างเดียว ไม่มีการติดตัวใช้งานเลยครับ หลวงพ่อพอที่จะดูออกไหมครับว่าแท้เทียมเป็นประการใด ?" หลวงพ่อตี๋ท่านยิ้มปากกว้างถึงหู บอกว่า "ดูจากลายถักแล้วใช่เลยครับ" ว่าแล้วก็มีการกำในลักษณะตรวจสอบพลังเสียด้วย กระผม/อาตมภาพยังดีใจว่า ได้มอบวัตถุมงคลที่มีคุณค่าให้กับบุคคลที่รู้จักสิ่งของ

แต่เป็นที่น่าเสียดายว่าคณะกรรมการอีกท่านหนึ่ง ก็คือ พระเทพวชิรกิตติ วิ. (กิตติชัย อภิชโย ป.ธ. ๕) ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดโสมนัส ราชวรวิหาร ซึ่งต้องบอกว่าเป็น "คู่หู" กันกับกระผม/อาตมภาพเลย เนื่องเพราะว่าท่านเลื่อมใสการปฏิบัติสายหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงเป็นอย่างยิ่ง ตอนนั้นท่านเป็นเจ้าคุณพระราชกิตติมงคล วิ. เจอหน้ากระผม/อาตมภาพครั้งแรก ในฐานะที่ท่านพรรษาน้อยกว่าก็ยังขอกราบก่อน

ในเมื่อท่านไม่ได้มาประชุมครั้งนี้ เนื่องเพราะว่าติดภารกิจสำคัญ กระผม/อาตมภาพก็คงต้องรอไปถวายมุทิตาท่านตอนออกตรวจประเมินโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ พูดง่าย ๆ ว่า เจอเมื่อไรค่อยให้เมื่อนั้นก็แล้วกัน