[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๓ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ พระใหม่ถ้าหากว่าใครยังแสดงอาบัติปากเปล่าไม่ได้ ให้พยายามปิดหนังสือ อย่าไปคิดอาศัยหนังสือ เพราะว่าถ้าเราคิดอาศัยหนังสือแล้วสมองจะไม่จำ ส่วนท่านที่นั่งเก้าอี้แทนที่จะนั่งอาสนะ ถ้าไม่ใช่เจ็บไข้ได้ป่วยประเภทแข้งขาหัก เพียงแต่ว่านั่งแล้วรู้สึกลำบากเพราะว่าเส้นสายยึด ขอให้พยายามนั่งให้ได้ เนื่องจากมีแต่ผลดีกับตัวเองทั้งนั้น ถ้าเรานั่งเก้าอี้ต่อไปเดี๋ยวก็จะเหมือนกับพวกฝรั่ง

ทุกวันนี้เวลาเห็นคนเอเชียนั่งยอง ๆ ฝรั่งจะงงมากว่านั่งได้อย่างไร ? เพราะว่าพวกเขาไม่เคยชิน เนื่องเพราะว่าพวกเราถึงเวลานั่งส้วมส่วนใหญ่ก็จะเป็นแบบนั่งยองอยู่แล้ว แต่ฝรั่งไม่สามารถที่จะทำได้ เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า เขาเคยชินกับการนั่งโถชักโครก ทำให้เส้นสายไม่ยืด ที่อนาถที่สุดก็คือภาพในสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ ที่บรรดาเชลยศึกฝรั่งชาติต่าง ๆ โดนกวาดต้อนมาสร้างทางรถไฟสายมรณะ ต้องเอาไม้ไผ่มาตอกเป็นแนวยาว ๆ ให้สูงจากพื้นขึ้นมา เพื่อที่จะนั่งหย่อนก้นข้างบนนั้นแล้วถึงจะถ่ายได้ ถ้าเราไม่ฝืนตัวเองบ้างก็แปลว่ากำลังใจยังไม่เพียงพอ แค่ความลำบากยังไม่ฝืนทำ ไม่ต้องไปคิดถึงว่าการที่จะคิดเข้าถึงมรรคผลด้วยการเอาชีวิตเข้าแลกแล้วเราจะกล้าทำ..!

ส่วนของมหาจุก (พระมหาอินทรปกรณ์ ฐิตสุโภ ป.ธ.๔) ที่ไปช่วยงานอบรมที่วัดปรังกาสี ต่อไปถ้ามีงานประเภทนี้มาอีก ให้พาพรรคพวกเพื่อนฝูงไปบ้าง คนไหนสนใจเรื่องนี้พาไปช่วยงานสัก ๒ - ๓ รูปก็ได้ เป็นการฝึกฝนคนของเราให้เคยชิน และไปเก็บเอาเทคนิคดี ๆ ในการอบรมมาใช้ในงานของเราเอง เห็นใครที่เขาสามารถอยู่กับเด็ก ๆ ได้แบบลื่นไหล ทำอะไรดึงความสนใจของเด็กได้โดยตลอด ให้พยายามศึกษาเทคนิคเหล่านั้น แล้วเอามาลองทำดู ต่อให้ไม่ใช่ตัวตนของเราอย่างแท้จริง แต่ถ้าหากว่าทำได้ก็จะช่วยให้การอบรมไม่น่าเบื่อ

อย่างวันนี้ในช่วงเช้า กระผม/อาตมภาพไปที่วิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรีศรีไพบูลย์ เพื่อร่วมพิธีปิดการอบรมกรรมฐานของพระนวกะคณะสงฆ์ ๕ อำเภอ ไปถึงหยิบไมค์ลอยได้ก็เล่าเรื่องต่าง ๆ ไปเรื่อย จากที่ผู้คนไม่สนใจที่เข้าจะเข้ามานั่งที่ ถึงเวลาพอได้ยินเรื่องน่าสนใจก็เข้ามานั่งฟังเอง จนกระทั่งถึงเวลา ๐๘.๓๐ น. ท่านพระครูสุทธจิตคุณ เจ้าอาวาสวัดสวนมะม่วง พระอุปัชฌาย์ร่วมรุ่นของกระผม/อาตมภาพ ซึ่งทำหน้าที่เป็นพระวิปัสสนาจารย์อยู่ ถึงขนาดปรารภว่า "วันนี้พระนวกะเข้าห้องประชุมพร้อมเพรียงกันที่สุด"

เทคนิคพวกนี้ กระผม/อาตมภาพใช้ทุกครั้งในการอบรมกรรมฐาน ก็คือจะไม่บังคับให้เข้าห้องอบรม จะไม่เสียเวลาเรียกให้เข้าห้องอบรม แต่ว่าจะเล่าเรื่องน่าสนใจต่าง ๆ ในพระพุทธศาสนาให้ฟังไปเรื่อย ในเมื่อไม่ไปเน้นการปฏิบัติ ไม่ไปเน้นวิชาการ พระท่านไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ตนเองจะต้องไปเครียด ฟังแล้วสนุกก็มากันเอง ถ้าหากว่าพวกเราศึกษาเทคนิคต่าง ๆ ในการอบรมเด็กไว้ ถึงเวลาก็สามารถไปปรับใช้กับผู้ใหญ่ได้อีกด้วย