[เถรี]

สมัยที่เจ้าคุณหลวงตา - พระราชภาวนาพัชรญาณ วิ. ที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดสระบุรี ไปอยู่ที่บริเวณวัดเขาวง (ถ้ำนารายณ์) ใหม่ ๆ ช่วงนั้นฝนฟ้าไม่มีตกเลย กระผม/อาตมภาพไปช่วยขุดดินปลูกต้นไม้ จนมือไม้แตกบรรลัยหมด..!

เจ้าคุณหลวงตาต้องซื้อน้ำมารดต้นไม้ทีละคันรถ จนกระทั่งสามารถที่จะชนะ ทำให้ทางราชการระงับการผลิตปูนซีเมนต์จากบริเวณนั้น การระเบิดหินถึงได้หมดไป ทำให้มีฝนฟ้าตกลงมาตามฤดูกาลได้บ้าง ไม่เช่นนั้นแล้ว ช่วงใหม่ ๆ ที่ไปอยู่แถวนั้น กระผม/อาตมภาพจะเป็นโรคปอดตาย..! อยู่แค่ ๔ วัน ๕ วันก็ไอค็อกไอแค็กแล้ว เนื่องเพราะว่ามีแต่ฝุ่นปูนเต็มไปหมด แล้วยุคนั้นก็ยังไม่มีหน้ากากอนามัยแพร่หลายเหมือนกับสมัยนี้ ต้องหาวิธีป้องกันเอาเอง

เพราะฉะนั้น..วัดเขาวง (ถ้ำนารายณ์) ที่เห็นสวยงามกันอยู่ในปัจจุบันนี้ มองย้อนหลังไป ไม่ได้เป็นเช่นนั้นง่าย ๆ เลย เจ้าคุณหลวงตาท่านทุ่มเทแรงกาย แรงใจ แรงทรัพย์ลงไปไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร หมดสตางค์เมื่อไรก็ "เฮ้ย..เล็กโว้ย ยืมก่อนสี่แสน หาได้เมื่อไรแล้วค่อยคืน" ไม่น่าเชื่อว่าไปถึงแถวนั้นใหม่ ๆ ต้องขุดซีเมนต์เพื่อหาพื้นดิน ฝุ่นหินที่ตกลงมาสะสมไปเรื่อย ๆ กลายเป็นชั้นซีเมนต์ หนาประมาณเกือบ ๓ นิ้วมือ..! แล้วแบบนั้นถ้าอยู่ในปอดคนแล้วจะเหลือไหม ?

นั่นก็คือในส่วนของกรรมที่คนเราได้ทำเอาไว้ แล้วส่งผลกระทบต่อธรรมชาติไปทั่ว เราท่านทั้งหลายจะต้องเห็นว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นธรรมดา ถ้าหากว่ากระทำในสิ่งที่ดีงามย่อมได้รับผลดีตอบ กระทำในสิ่งที่เลวร้ายก็ย่อมได้รับผลร้ายตอบ

ดังพระบาลีที่มีมาในสังยุตตนิกาย สคาถวรรค ที่ว่า ยาทิสํ วปเต พีชํ ตาทิสํ ลภเต ผลํ บุคคลหว่านพืชเช่นใดย่อมได้รับผลเช่นนั้น กลฺยาณการี กลฺยาณํ ปาปการี จ ปาปกํ บุคคลที่ทำดีย่อมได้รับผลดี บุคคลที่ทำชั่วย่อมได้รับผลชั่ว ถ้าเรามองเห็นตรงนี้ สภาพจิตจะปล่อยวางได้ เราก็จะไม่ทุกข์มาก เพราะเห็นชัดเจนว่าธรรมดาเป็นเช่นนั้นเอง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๒๘ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)