[เถรี]

ถ้าหากว่าเราดูในพระสูตรหนึ่งที่มีอยู่ ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นอัปปสุปติสูตร อยู่ในฉักกนิบาต อังคุตตรนิกาย พระสุตตันตปิฎก พระพุทธเจ้ากล่าวถึงบุคคลผู้นอนไม่หลับ มีอยู่ ๕ ประเภทด้วยกัน

ประเภทที่ ๑ ก็คือ หญิงผู้ครุ่นคิดถึงชาย

ประเภทที่ ๒ ก็คือ ชายผู้ครุ่นคิดถึงหญิง เรื่องนี้เป็นที่รู้กัน โดยเฉพาะใครที่เป็นวัยรุ่น บางทีคิดได้ทั้งวันทั้งคืน ไม่รู้จักหลับจักนอน

ประเภทที่ ๓ ก็คือ โจรร้ายผู้ประสงค์ต่อทรัพย์ แหกขี้ตาตื่นอยู่ก็เพื่อหวังที่จะชิงทรัพย์คนอื่นเขา..!

ประเภทที่ ๔ คือพระราชาผู้ขยันเสด็จออกประกอบพระราชภารกิจ ถ้าท่านทั้งหลายศึกษาในพระราชประวัติในหลวงรัชกาล ๙ จะเห็นว่า แม้ตี ๑ ตี ๒ พระองค์ท่านก็ยังคงไม่ได้บรรทม สั่งการสั่งงานต่าง ๆ อยู่เสมอ จนกระทั่งหลายท่านที่ได้รับคำสั่งทางวิทยุ ก็ยังสงสัยว่าใช่ในหลวงจริงหรือเปล่า ?

ประเภทสุดท้าย ก็คือ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร รีบเร่งลุกขึ้นมาปฏิบัติภาวนาเพื่อความหลุดพ้น ของเราน่าจะไม่มีสักประเภทเดียว..!

ดังนั้น..บุคคลที่นอนไม่หลับพึงทราบว่าท่านโชคดีที่สุดแล้ว ไม่ต้องเสียเวลาไปหายามากิน ตั้งใจไปเลยว่า "นอนไม่หลับได้แหละดี เราจะภาวนาให้มากเลย" รับประกันหายใจเข้า "พุท" ไม่ทันหายใจออก "โธ" ก็ตัดหลับไปแล้ว เพราะว่ากิเลสมักจะกลัวเราดี อะไรที่ทำแล้วเราดีแปลว่าจะสร้างความลำบากให้กับกิเลส เขาก็หาทางตัดแข้งตัดขาเราอยู่ตลอดเวลา เดินไม่ถึงจุดหมายเสียที..!