[เถรี]

เมื่อรับเกียรติบัตรแล้ว พวกเราก็ชวนกันไปกราบท่านเจ้าคุณอาจารย์ทองขาว - พระวชิรกิตติบัณฑิต, รศ.ดร. ซึ่งก่อนหน้านี้ท่านก็คือคณบดีคณะสังคมศาสตร์นี่เอง เพียงแต่ว่าต้องกลับไปรับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดนายาวทางบ้านเกิด แล้วได้รับความเมตตาจากพระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว พระราชทานตั้งเป็นพระราชาคณะที่พระวชิรกิตติบัณฑิต ซ้ำยังได้รับความไว้วางใจจากคณะสงฆ์ แต่งตั้งท่านเป็นรองเจ้าคณะจังหวัดบุรีรัมย์ ตอนนี้ใน มจร.ท่านจึงเหลือตำแหน่งแค่อาจารย์ประจำคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยเท่านั้น

ตอนที่ท่านยังเป็นคณบดีคณะสังคมศาสตร์อยู่นั้น ได้พาพวกกระผม/อาตมภาพซึ่งเป็นนิสิตปริญญาเอก ไปดูงานที่ยุโรป ๑๒ วัน กระผม/อาตมภาพต้องนั่งร่วมกับท่านเจ้าคุณอาจารย์ ในสมัยที่ยังเป็นพระครูปริยัติกิตติธำรง ตลอดระยะเส้นทางในยุโรปทั้ง ๑๒ วัน จึงได้เป็นเพื่อนคุยและร่วมแสดงความคิดเห็นในเรื่องต่าง ๆ จนกระทั่งคุ้นเคยกันมาก

เมื่อเห็นหน้าท่านยังบอกว่ากระผม/อาตมภาพ "รักษาหุ่นได้ดีมาก ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย" กระผม/อาตมภาพเองก็อยากเปลี่ยนแปลงอยู่เหมือนกัน แต่พยายามที่จะฉันสักเท่าไรก็ได้ไม่มากไปกว่านี้ เพราะว่าฉันเข้าไปแล้วก็โดนโรคภัยไข้เจ็บดึงเอาไปจนหมด ทำให้กลายเป็นบุคคลรักษาหุ่นที่คนอื่นอิจฉา แต่กระผม/อาตมภาพพอเห็นคนอื่นที่อ้วนท้วนสมบูรณ์ก็มักจะอิจฉาเขาแทน..! เพราะว่าดูแล้วตนเองไม่มีสง่าราศี ไปเดินอยู่ที่ไหนก็เหมือนอย่างกับพระลูกวัด

โดยเฉพาะญาติโยมบางท่าน เมื่อมาถึงวัดเห็นกระผม/อาตมภาพกวาดวัดอยู่ ก็ยกมือไหว้ถามว่า "หลวงพี่ครับ หลวงพ่อท่านอยู่ทางไหน ?" ทำเอากระผม/อาตมภาพตกอยู่ในสภาพที่สำนวนหนังจีนกำลังภายในกล่าวว่า "หัวเราะมิได้ร่ำไห้มิออก" ไม่ทราบเหมือนกันว่าจะตอบโยมว่าอย่างไร ก็เลยชี้ไปที่กุฏิเจ้าอาวาส บอกว่า "กุฏิของท่านอยู่ที่นั่น โยมลองไปดูเอาก็แล้วกัน"

เมื่อทำการถวายสักการะเนื่องในโอกาสเข้าพรรษา และโอกาสที่ท่านได้เดินทางลงมา เพื่อที่จะเดินทางไปร่วมงานสำคัญในกรุงเทพมหานครเสร็จเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ไปยังหอประชุมใหญ่ ๔๘ พรรษา มวก. ซึ่งมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย สร้างเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว ในสมัยที่เป็นสมเด็จพระบรมโอรสาธิราช สยามมกุฎราชกุมาร และเจริญพระชนมายุ ๔๘ พรรษา ไม่น่าเชื่อว่าแค่ไม่นานเท่านั้น ก็ผ่านไปถึง ๒ รอบ ๒๔ ปีแล้ว..!