[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๒๖ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพเดินทางไปยังมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถนนพหลโยธิน หมู่ที่ ๑ ตำบลลำไทร อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เพื่อร่วมในพิธีปลูกต้นรวงผึ้งเฉลิมพระเกียรติ เนื่องในโอกาสที่พระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงเจริญพระชนมายุ ๗๒ พรรษา โดยที่จะร่วมปลูกกันทั้งสิ้น ๗๓ ต้น

กระผม/อาตมภาพเห็นว่าเป็นวาระสำคัญ ที่พระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงเจริญพระชนมายุ ๖ รอบ จึงได้รับจองเป็นเจ้าภาพไป ๖ ต้น เพียงแต่ว่าจ่ายเต็มไป ๖๐,๐๐๐ บาท ไม่ต้องทอนต้นละ ๑ บาทอย่างที่เขาตั้งราคาเอาไว้..!

แต่พอไปถึงปรากฏว่าได้รับบุญเพิ่มเติม เนื่องเพราะว่าท่านเจ้าคุณพระอุดมสิทธินายก (กำพล คุณงฺกโร ป.ธ.๙), รศ.ดร. คณบดีคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ซึ่งจบปริญญาเอกรุ่นเดียวกัน แต่ว่าของท่านเป็นสาขารัฐประศาสนศาสตร์ ได้ขอให้กระผม/อาตมภาพตั้งกองทุนพ่อแม่อุปถัมภ์ แก่นิสิตคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย โดยที่นิสิตซึ่งไม่สะดวกในเรื่องของค่าเล่าเรียน จะได้อาศัยพ่อแม่อุปถัมภ์เหล่านี้ ในการส่งเสียตนเองให้เรียนจนจบ

กระผม/อาตมภาพควักทั่วตัวแล้วได้มา ๕๐,๐๐๐ บาท จึงถวายให้เจ้าคุณพระอุดมสิทธินายก, รศ.ดร. ไปเลย ท่านเองเมื่อเห็นกระผม/อาตมภาพควักกระเป๋าเร็วทันใจ ก็สั่งให้พระมหาพิสุทธิ์ สิทฺธิเมธี เลขานุการคณะสังคมศาสตร์ มจร. รีบไปทำเกียรติบัตรมามอบให้โดยทันทีทันควันเหมือนกัน

กระผม/อาตมภาพแจ้งกับทุกคนในพิธีว่า ถ้าหากว่าเป็นเรื่องของกองบุญการกุศล สำหรับกระผม/อาตมภาพแล้ว ก็อยู่ที่ใครเร็วใครได้ ก็คือใครบอกก่อน กระผม/อาตมภาพก็ร่วมบุญไปก่อน หลังจากนั้นเมื่อเงินหมดกระเป๋าแล้ว ใครมาบอกทีหลังก็เป็นอันว่าพลาดไปตามระเบียบ..! ซึ่งทุกคนมักจะเห็นว่ากระผม/อาตมภาพนั้นเป็นคนรวย เนื่องเพราะว่าทำบุญแบบไม่ยั้งคิด ทำบุญแบบคนไม่มีวันพรุ่งนี้ ตั้งใจจะทำวันนี้ให้ดีที่สุด ทำวันเดียวเท่านั้น ในเมื่อเป็นเช่นนั้น มีเท่าไรกระผม/อาตมภาพก็เทจนหมด ทำให้คนอื่นเขาเห็นว่าเป็นคนรวย ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ดีเหมือนกัน