[หยาดฝน]

ในส่วนอื่น ๆ ที่ไม่ปรากฏอยู่ในกรณีเหล่านี้ อย่างเช่นว่า พระสงฆ์ในพระพุทธศาสนาเจ็บไข้ได้ป่วยอย่างหนัก แล้วต้องเข้าโรงพยาบาลเกิน ๑ วัน ถ้าเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้น สามารถที่จะใช้สัตตาหะกรณียะได้ โดยอ้างอิงจากข้อพิจารณาพระธรรมวินัย ที่เรียกว่า "มหาปเทส ๔ ประการ"ที่องค์สมเด็จพระภควันต์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ไว้ เพื่อทรงวินิจฉัยว่า พระวินัยของพระองค์ท่านนั้น สามารถที่จะอนุโลมได้อย่างไรบ้าง ก็คือ เรื่องที่ไม่สมควร พิจารณาแล้วว่าสมควร เรื่องนั้นย่อมสมควร นี่เป็นข้อหนึ่ง

การที่พระองค์ไม่ได้อนุญาตไว้ แปลว่า เป็นเรื่องที่ไม่สมควร แต่พิจารณาแล้วว่า ถ้าปล่อยให้พระป่วยหนัก อยู่กับวัดกับวาเอง สมัยก่อนก็ไม่ได้มีอาสาสมัครสาธารณสุข (อสม.) วิ่งมาดูแลให้ถึงวัด ก็ควรที่จะไปอยู่โรงพยาบาล แล้วถ้าหากว่าอาการหนักเกินกว่าที่ อสม. ประจำหมู่บ้านจะจัดการไหว ก็ต้องไปอยู่โรงพยาบาลอยู่ดี ถ้าลักษณะนั้น ท่านทั้งหลายก็สามารถที่จะขอไปโดยสัตตาหะกรณียะได้

เพียงแต่ว่า..ถ้าเกิน ๗ วันอีกรอบหนึ่งจะจัดการอย่างไร ? ก็ให้ทางเจ้าอาวาสมอบหมายพระภิกษุสัก ๔ รูป เป็นตัวแทนคณะสงฆ์ ไปรับการขอสัตตาหะฯ ซ้ำ ที่โรงพยาบาล ให้ท่านรักษาตัวต่อไปจนกว่าจะหาย โดยที่ทำการขอเป็นระยะ ๆ ไปครั้งละ ๗ วัน

อีกประการหนึ่งก็คือ..การที่พระภิกษุสามเณรบางรูป ต้องไปศึกษาในที่ไกลจากวัดวาของตน อย่างเช่นว่าไปเรียนที่วิทยาลัยสงฆ์ เป็นต้น สิ่งนี้เราไปศึกษาเล่าเรียน ก็เพื่อที่จะรักษาไว้ซึ่งพระพุทธศาสนา นำเอาความรู้ความสามารถมาเพื่อเผยแผ่พระพุทธศาสนาให้กว้างไกลยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้าเป็นไปในลักษณะนี้ ก็ต้องพิจารณาว่า เมื่อพระพุทธเจ้าไม่ได้อนุญาตไว้ ก็เป็นการไม่สมควร แต่เมื่อท่านทั้งหลายไปเพื่อพระพุทธศาสนาลักษณะแบบนี้ พิจารณาแล้ว ก็ถือว่า..เป็นเรื่องที่สมควร อนุญาตให้ไปได้ เป็นต้น