[หยาดฝน]

แต่ว่ามีเรื่องแปลกอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ให้สามารถจำพรรษาในกองเกวียนได้ เนื่องเพราะว่าในสมัยนั้น บรรดาพ่อค้ามหาเศรษฐี ถึงเวลาก็นำเอากองเกวียนไปค้าขายต่างบ้านต่างเมือง บางทีก็เดินทางกัน ๖ เดือน บางทีก็เดินทางกัน ๑ ปี

ถ้าอย่างที่กระผม/อาตมภาพไปทางด้านมณฑลเสฉวนตะวันตกของประเทศจีน ซึ่งในสมัยโบราณจะมีกองคาราวานที่เดินทางค้าขาย ออกจากเมืองเฉิงตูของประเทศจีน เดินทางไปค้าขายที่เมืองลาซาของทิเบต การเดินทางนั้นใช้เวลาประมาณ ๑ ปี แล้วเมื่อถึงเวลาค้าขายสินค้าหมดแล้ว ก็ซื้อหาสินค้าทางด้านทิเบต เดินทางกลับมาขายยังเฉิงตูของประเทศจีน เป็นเวลาอีก ๑ ปี ก็แปลว่า คาราวานเดินทางนั้นใช้เวลาครั้งละ ๒ ปี..!

ดังนั้น..องค์สมเด็จพระชินสีห์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าเห็นว่า พระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนา ถ้าได้รับนิมนต์จากพุทธศาสนิกชนที่เป็นพ่อค้ากองเกวียน ต้องเดินทางรอนแรมข้ามบ้านข้ามเมือง เป็นเวลาหลาย ๆ เดือน สามารถที่จะอธิษฐานจำพรรษาในกองเกวียนได้

แล้วการจำพรรษานั้น มีการกำหนดเขตติจีวรวิปปวาส คือ เขตที่ภิกษุสามารถอยู่ได้โดยปราศจากผ้าไตรจีวร ก็คือ ไม่จำเป็นที่จะต้องใส่ครบชุด เหมือนที่กระผม/อาตมภาพใส่ขึ้นธรรมาสน์อยู่ในขณะนี้ อาจจะมีแค่ ๒ ชิ้นก็พอ เขตที่อยู่โดยปราศจากผ้าไตรจีวรนั้น ถ้าหากว่าเป็นการอยู่ในถ้ำ ก็กำหนดเขตภายในถ้ำ แค่บริเวณปากถ้ำ ถ้าหากว่าเป็นใต้ต้นไม้ ก็กำหนดเขตแค่รอบบริเวณเงาไม้ตกลงในเวลาเที่ยง เหล่านี้เป็นต้น แต่การจำพรรษาในกองเกวียนนั้น การกำหนดเขตติจีวรวิปปวาสก็คือ จากหัวขบวนถึงท้ายขบวน ซึ่งเป็นระยะทางยาวนับกิโลเมตร..! ต้องถือว่าเป็นเขตติจีวรวิปปวาสที่ต่างไปจากเขตอื่น ๆ