[หยาดฝน]

หากแต่ว่าบุคคลในสมัยนั้น เมื่อมีความเคารพในพระภิกษุของเรา ถึงเวลา..แม้จะติดงานการในฤดูฝน ต้องรีบดำนา รีบหว่านกล้า อะไรก็ตาม ก็ต้องละมือจากงานประจำ เพื่อที่จะมาถวายการต้อนรับพระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนา หาน้ำใช้น้ำฉัน หาข้าวปลาอาหารมาถวาย นอกจากทำให้เขาสิ้นเปลืองแล้ว ยังเสียเวลาในการทำมาหากินด้วยอีกประการหนึ่ง

อีกประการหนึ่ง..สมัยนั้นการแข่งขันทางศาสนานั้นมีมาก ต่อให้สาวกขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ได้ทำอะไรผิด เขาก็กล่าวหาว่าผิดจนได้ ดังนั้น..เขาจึงไปโพนทะนากันว่า ในฤดูฝนนั้น แม้แต่สัตว์เดรัจฉานอย่างนก ก็ยังอาศัยอยู่ในรัง หรือว่าในโพรงไม้ ไม่ได้เที่ยวไปที่ไหน ๆ เหมือนกับสาวกของพระสมณโคดม..!

เมื่อเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ไปถึงหูของพระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนา จึงได้ส่งตัวแทนเข้าไปกราบทูลองค์สมเด็จพระสัมมสัมพุทธเจ้าว่า มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ในเมื่อเป็นข้อตำหนิติเตียนเช่นนั้น พระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนาควรที่จะทำอย่างไร ? องค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงได้บัญญัติให้พระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนา อยู่ประจำในสถานที่ใดสถานที่หนึ่ง ดังที่ได้กล่าวมาแล้วในเบื้องต้น