[เถรี]

แต่ว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ต้องอาศัยความอดกลั้นอดทน เพราะว่าศีลที่ตีกรอบเราเอาไว้จนแทบจะกระดิกตัวไม่ได้ ใหม่ ๆ ถ้ายังไม่เคยชินก็จะอึดอัดขัดข้องมาก สมาธิก็ไม่สามารถจะทรงตัวได้นาน พักเดียวก็โดน รัก โลภ โกรธ หลง ตีกระจาย ไม่ต้องไปกล่าวถึงปัญญาว่าเราจะเข้าถึงได้อย่างไร ถ้าศีลและสมาธิไม่ดี

ความอดทนอดกลั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ในการประพฤติปฏิบัติตนของเราในความเป็นนักบวช บางทีครูบาอาจารย์ท่านก็ให้กำลังใจว่าสู้แค่ตาย กระผม/อาตมภาพสู้มาหลายปี ตายฟรีทุกครั้ง..!

การสู้กับกิเลส เราจะสู้แบบโง่ ๆ ไม่ได้ จะต้องมีเทคนิควิธีการอะไรต่าง ๆ ที่เหมาะสมกับตนเอง และโดยเฉพาะบางคนกำลังใจไม่เป็นไปตามกองกรรมฐาน กระผม/อาตมภาพตั้งใจที่จะตัดราคะ พยายามใช้กายคตาสติและอสุภกรรมฐานตามตำราบอก ตัดไม่สำเร็จ แต่ว่าไปตัดได้ตรงเมตตาพรหมวิหาร เห็นเขาเหมือนกับคนในครอบครัวเดียวกัน

เราจะเห็นได้ว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้บางทีเราก็คิดไม่ถึง เนื่องเพราะว่ากรรมฐานทุกกอง ถ้าเราทำถึงที่สุด สามารถหลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพานได้ เพียงแต่ว่าแต่ละกองนั้นจะช่วยให้เราสร้าง ศีล สมาธิ ปัญญา เกิดขึ้นได้อย่างไร ? จะต้องมีมุมที่เราหาให้เจอ แต่อันดับแรก หาคำว่า "ธรรมดา" ให้พบก่อน ถ้าสามารถปล่อยวางได้ว่าทุกอย่างเป็นธรรมดา เราก็สามารถหากินได้ไปตลอดชีวิตแล้ว

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุ สามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๒๔ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)