[เถรี]

ในเบื้องต้นเลย แค่ศีลทุกสิกขาบทรักษาให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ คิดว่าเราทำได้หรือไม่ ? กระผม/อาตมภาพเป็นพระใหม่ ๓ - ๔ พรรษาแรก เปิดหนังสือนวโกวาทจนเปื่อยทั้งเล่ม เพราะว่าศีลพระอยู่ในนั้น

ข้อไหนที่พลาดเมื่อไรขาดความเป็นพระ ก็จะกาดอกจันสีแดงไว้ ๔ ดอกชัด ๆ เลย

ข้อไหนไม่ถึงขนาดขาดความเป็นพระ แต่ว่าแก้ไขยากถ้าต้องอาบัติไป ก็ดอกจันสีแดง ๓ ดอก

ข้อไหนที่โดนแล้วโทษหนักแม้ว่าจะไม่เท่ากับดอกจัน ๔ ดอก หรือว่า ๓ ดอก ก็ใส่ลงไป ๒ ดอก

ถ้าหากว่าเป็นศีลทั่ว ๆ ไปที่ต้องอาศัยสติระมัดระวังก็ดอกจันแดง ๑ ดอก

ส่วนไหนที่เก็บเอาไว้เป็นต้นทุนได้เลย เพราะว่าสมัยนี้ไม่มีศีลอะไรที่เกี่ยวข้องกับปัจจุบันแล้ว อย่างการสร้างข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ เช่นการตัดเย็บสบงจีวร ทำผ้านิสีทนะคือผ้าปูนั่ง หรือว่าศีลที่เกี่ยวกับภิกษุณี ก็วงกลมสีน้ำเงินไปเลย นี่เป็นต้นทุนที่เราเก็บเอาไว้เพราะว่ากำไรล้วน ๆ ถึงเป็นศีลสมัยนี้ก็ไม่ต้องเสียเวลาไประมัดระวัง แต่ละวันจะเปิดทบทวนอยู่เสมอ และเป็นการทวนที่เร็วมาก ก็คือดูจากของที่พลาดแล้วเราขาดความเป็นพระได้ง่าย แล้วก็ไล่ลงมาจนกระทั่งพลาดได้ยาก และท้ายที่สุดก็คือข้อที่เราไม่พลาดแน่นอน

การที่เราเป็นพระ ใหม่ ๆ ก็จะต้องเครียดกับการรักษาศีลอยู่แล้ว เพราะว่ามีมากกว่าปกติหลายเท่า เราต้องพยายามที่จะทำไปจนสติสมบูรณ์ ขนาดว่าขยับตัวเมื่อไรรู้ทันทีว่าศีลจะขาดหรือไม่ ถ้าอย่างนั้นถึงจะพอที่จะรักษาศีลให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ได้