[เถรี]

การบวชพระจึงไม่ใช่การมาพักผ่อน แต่เป็นการมาขัดเกลา กาย วาจา ใจ ของเรา ให้ดีที่สุดเท่าที่จะดีได้ ถ้าใครตั้งเป้าไว้ถึงขนาดบรรลุมรรคบรรลุผลเลย ก็ยิ่งต้องทุ่มเทมากกว่าคนอื่นหลายเท่า

วัดนี้ไม่ได้ฉันเช้าแล้วเอน ฉันเพลแล้วนอน ยามบ่ายพักผ่อน ยามค่ำจำวัด หากแต่ว่าต้องทำวัตรเช้าเย็น ๓ เวลา ต้องออกบิณฑบาต ต้องเจริญกรรมฐาน เป็นงานประจำที่ถ้าหากว่าใครอยากโดนไล่ออกจากวัดก็ทิ้งได้ พูดง่าย ๆ ว่าบวชเบื่อแล้ว ไม่กล้าไปลาหลวงพ่อสึก ก็ใช้วิธีทิ้งกิจวัตรประจำวันเดี๋ยวก็โดนไล่ให้สึกเอง..!

เพียงแต่ว่าช่วงที่พวกเราทั้งหลายบวชเป็นช่วงเวลาที่เข้าพรรษาแล้ว ถ้าใครจะอยู่ต่อเพื่อเอาอานิสงส์พรรษา ก็จะไม่ได้แบบคนอื่นเขา แต่ได้อายุพรรษา ก็คือไปอธิษฐานพรรษาหลัง ซึ่งจะไปออกพรรษาในวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒ หรือถ้าหากว่าเป็นแบบของวัดท่าขนุนก็คือ ไปออกพรรษาวันแรม ๑ ค่ำ เดือน ๑๒ ก็คือวันรุ่งขึ้นหลังจากลอยกระทง ถ้าอย่างนั้นเราจะได้อายุพรรษาเหมือนกับบุคคลที่จำพรรษาแรก แต่ว่าไม่ได้อานิสงส์การจำพรรษา ๑ เดือน และไม่ได้อานิสงส์กฐิน เพราะว่าออกพรรษาลังนั้น กาลกฐินก็หมดไปแล้ว

เรื่องของการบวชนั้นเป็นเรื่องที่ยากที่สุดประการหนึ่ง เพราะว่าโอกาสที่จะได้ชาติกำเนิดเกิดเป็นมนุษย์นั้นยากสุด ๆ เมื่อเกิดเป็นมนุษย์แล้วจะได้พบพระพุทธศาสนาก็ยิ่งยากเข้าไปใหญ่ ได้พบพระพุทธศาสนาแล้วจะเลื่อมใสมาฟังเทศน์ฟังธรรมก็ยาก มีโอกาสฟังเทศน์ฟังธรรมแล้วจะเลื่อมใสน้อมนำไปปฏิบัติก็ยิ่งยาก โดยเฉพาะการเกิดของพระพุทธเจ้าแต่ละครั้งนั้นยากสุด ๆ ถ้านับเป็นชาติก็นับกันไม่ถ้วน เขาถึงได้ต้องนับกันเป็นกัป แต่ละกัปเกิดกันเป็นแสนเป็นล้านชาติ..!

ปัจจุบันนี้มีบุคคลจำนวนมากประกาศตนเองว่าไม่นับถือศาสนา เชื่อเถอะ..ไอ้พวกนั้นเอาหลักศาสนาไปใช้เยอะเลย เพียงแต่ว่าไม่อยากจะตีกรอบตัวเองอยู่ในศีลในธรรม เพราะว่าทำอะไรไปขัดกับศีลกับธรรมแล้วรู้สึกละอายใจ