[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๔ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ บางท่านก็จดจำว่าเป็นวันประสูติของสมเด็จพระเจ้าน้องนางเธอ เจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์ อัครราชกุมารี กรมพระศรีสวางควัฒน วรขัตติยราชนารี แต่ว่าหลายท่านก็ไปจำว่าเป็นวันชาติของประเทศสหรัฐอเมริกา

ถ้าหากว่าจำว่าเป็นวันชาติของสหรัฐอเมริกา ก็แปลว่าต้องระวังตัวเป็นอย่างมาก เนื่องเพราะว่าบุคคลที่เป็นคู่สงครามหรือว่าเป็นศัตรูนั้น มักจะอาศัยวาระสำคัญของประเทศสหรัฐอเมริกา ในการดำเนินการก่อการร้ายหรือวินาศกรรม ซึ่งจะว่าไปแล้วก็เป็นเรื่องที่สหรัฐอเมริกาแส่หาเอง ก็คือการอยู่ร่วมกันในโลกนี้ไม่จำเป็นที่จะต้องก่อสงครามก็ได้ แต่สหรัฐอเมริกาใช้วิธีก่อสงคราม เพราะว่าสามารถหาเงินเข้าประเทศด้วยการขายอาวุธได้เร็วที่สุด แล้วขณะเดียวกันก็แผ่อำนาจของตนไปครอบงำชาติอื่น ๆ โดยเฉพาะประเทศไทยของเรา ที่รอดมาได้หลายยุคหลายสมัยแล้ว

ท่านทั้งหลายจะเห็นว่า มีอยู่ยุคสมัยหนึ่งที่ประเทศของเรามีแต่ทหารอเมริกันเต็มไปหมด สนามบินหลัก ๆ อยู่ ๓ สนามบิน ก็คือสนามบินอุดรธานี สนามบินโคราช และสนามบินอู่ตะเภา กลายเป็นสนามบินที่บรรดาเครื่องบินทหารของอเมริกันลงจอดเป็นว่าเล่น จนกระทั่งโดนนักศึกษาไทยเดินขบวนขับไล่ออกไป ก็ต้องเปลี่ยนแผนหาวิธีมายึดประเทศของเราใหม่

แต่คราวนี้ด้วยเหตุที่ว่าประเทศของเรานั้นตั้งอยู่ในภูมิประเทศที่วิเศษมาก อย่างที่กระผม/อาตมภาพไปประเทศเวียดนามมา ถามว่า "เวียดนามอิจฉาไทยเรื่องอะไรมากที่สุด ?" อาหลันที่เป็นมัคคุเทศก์ท้องถิ่นตอบว่า "ประเทศไทยไม่มีภัยธรรมชาติหนัก ๆ เหมือนเวียดนาม พืชผลการเกษตรทุกอย่างไม่ได้โดนทำลายด้วยภัยธรรมชาติหนัก ๆ เหมือนกับเวียดนามที่โดนบ่อย ๆ" ของเราต่อให้มีน้ำท่วมเสียหายก็เป็นเพียงบางส่วนเท่านั้น โดยเฉพาะเป็นหาง ๆ หรือว่าเป็นส่วนกระทบจากพายุต่าง ๆ แต่ของเวียดนามนั้นโดนเต็ม ๆ เหล่านี้เป็นต้น ทางด้านใต้ของเรานั้นก็มีฟิลิปปินส์ขวางอยู่ ก็แปลว่าถ้าหากว่าภัยธรรมชาติเข้าทางด้านนั้น ก็โดนฟิลิปปินส์ก่อนเต็ม ๆ..!

แล้วไทยเรายังมีภูมิศาสตร์ที่ยึดครองทั้งสองฟากของทะเล หรือว่ามหาสมุทร สามารถที่จะขยายพื้นที่ออกไปได้โดยไม่จำกัด โดยเฉพาะกำลังทางอากาศ บรรดาประเทศที่ถือกำลังทหารเป็นใหญ่ จึงหวังจ้องที่จะยึดประเทศของเรา

ดังนั้น..ในสงครามใหญ่ที่เกิดขึ้น ผลที่กระทบมากนั้น ส่วนใหญ่ก็มาจากการที่บรรดามหาอำนาจต่าง ๆ ต้องการที่จะวางหมาก หรือว่าดึงประเทศไทยไปเป็นพวก แต่ว่าบ้านเราเมืองเรา บรรดานักการเมืองต่าง ๆ แทนที่จะตั้งหน้าตั้งตาปกป้องประเทศของตนเอง กลับไปขายประเทศเป็นว่าเล่น อย่างเช่นว่าให้เช่าที่ได้เป็นเวลา ๙๙ ปี เป็นต้น