[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๑๕ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๗ ช่วงเช้ากระผม/อาตมภาพมาลาเรียลงกระเพาะ ถ่ายจนแทบจะไม่มีแรงเดินบิณฑบาต ฉันเช้าเสร็จก็นอนไปยันเพล ฉันเพลเสร็จแล้วนอนไปยันเย็น..! ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย นอกจากภาวนารอเวลาตาย..!

ในเรื่องของการภาวนาเป็นเรื่องที่เราขาดไม่ได้ สมัยที่ยังเป็นพระใหม่อยู่ที่วัดท่าซุง เมื่ออาการมาลาเรียกำเริบ ไปถ่ายอยู่ในห้องน้ำ สภาพจิตไปโอดครวญอยู่กับอาการปวดท้องอยู่นานมาก กว่าที่จะได้สติว่า "ถ้าเราตายตอนนี้แล้วจะไปไหน ?" ก็คือใจไม่ได้เกาะความดีเลย มัวแต่ไปกังวลอยู่กับอาการปวดท้องเท่านั้น..!

ยังโชคดีที่ว่าเมื่อรู้ตัวแล้ว หลังจากนั้นเมื่อถึงเวลาเจ็บไข้ได้ป่วยอะไร ก็ต้องเอาจิตเกาะพระไว้ก่อนเสมอ สภาพร่างกายเป็นอย่างไรช่างมัน รักษาได้ก็รักษา รักษาไม่ได้จะตายก็เรื่องของมัน..!

เรื่องพวกนี้ท่านทั้งหลายที่เป็นพระ สมควรที่จะต้องฝึกซ้อมเอาไว้ กระผม/อาตมภาพเองป่วยหนักมาตั้งแต่เด็ก ๆ สมัยเด็กนี่อาทิตย์หนึ่งป่วย ๒ ครั้ง ๓ ครั้งเป็นประจำ แล้วก็มีหมอคนเดียวเท่านั้นในหมู่บ้าน ท่านเป็นหมอเสนารักษ์ ก็คือเกณฑ์ทหารแล้ว เรียนหมอมาแบบงู ๆ ปลา ๆ พอออกจากทหารก็มารักษาคนไปเรื่อยเปื่อย

ฉีดยามือหนักแบบฉีดให้ทหาร ก็คือถึงเวลาจะฉีดยาเข้าสะโพก จะกดปื้ดเดียวหมดหลอดเลย..! แล้วกระผม/อาตมภาพก็ต้องเดินตูดปัดไปเป็นอาทิตย์ เพราะว่าบวมระบมอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งเกลียดการฉีดยาเป็นชีวิตจิตใจ พอเห็นเข็มเมื่อไร ร่างกายจะตัดระบบ เป็นลมไปทันที..!

จนกระทั่งไปเป็นทหารก็มีความรู้สึกว่า "เราเป็นทหาร ถ้าเห็นเข็มแล้วยังเป็นลม ก็ขายหน้าเขา" จึงได้ตั้งระบบร่างกายเสียใหม่ว่า "ห้ามเป็นลม" เรื่องพวกนี้กระผม/อาตมภาพขอยืนยันกับท่านทั้งหลายว่า ระบบร่างกายของเรานี้ตั้งได้..!

ถึงจะเป็นเช่นนั้น ใหม่ ๆ ก็ยังต้องระมัดระวังอยู่ดี ไม่ว่าจะเป็นการฉีดยากันบาดทะยัก หรือการโดนตรวจเลือด พอถึงเวลาก็ต้องนั่งดูอาการตัวเองพักหนึ่ง จะไม่ลุกพรวดพราด แต่พอสั่งร่างกายตั้งระบบใหม่ ก็ปรากฏว่าไม่เป็นลมจริง ๆ จนกระทั่งหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงท่านมาเปิดเผยว่า กระผม/อาตมภาพนั้นเป็นทหารมาทุกชาติ ฆ่าเขาเอาไว้เยอะ เศษกรรมจะทำให้ป่วยบ่อย ให้ไปปล่อยชีวิตสัตว์ อย่างเช่น ปลาที่เขาที่ขายเพื่อให้คนเอาไปฆ่ากิน สักเดือนละ ๑ ตัว ๒ ตัว จะช่วยบรรเทาอาการเหล่านี้ได้