[เถรี]

ถ้าหากว่าท่านอาจารย์ปลีกตัวไม่ได้จริง ๆ เพราะว่าติดการเรียนการสอนที่อื่น พวกกระผม/อาตมภาพที่ได้ A เป็นประจำอยู่ประมาณ ๕ รูป ที่เขาเรียกกันว่าพวก "๕ เสือ A" ก็คือกวาด A มาได้แทบทุกวิชา ก็จะทำหน้าที่ไปบรรยายถวายความรู้ให้กับเพื่อนพระภิกษุสงฆ์ของเราเอง ทั้ง ๆ ที่ก็อ่านตำราเล่มเดียวกัน เรียนวิชาเดียวกันมานั่นแหละ

แต่ก็เป็นเรื่องแปลกที่ว่าบางที ๕ ท่านนี้สรุปเรื่องราวออกมาได้ชัดเจนมาก ขณะที่เพื่อนบางท่านงมอ่านอยู่ตั้งนาน ยังจับใจความไม่ได้ว่าหลักสำคัญในบทนั้นคืออะไร ? ในเมื่อพวกเราทำเช่นนี้ บรรดานิสิตร่วมรุ่นก็ดี บรรดาครูบาอาจารย์ก็ตาม จึงได้จดจำและรักนิสิตรุ่นนี้เป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน โผล่หน้าไปท่านอาจารย์ก็ทักทายได้ถูกต้องทุกครั้ง

เมื่อไม่กี่วันก่อนที่ไปงานทำบุญ ๑๐๓ ปีชาตกาล พระราชรัตนโมลี (นคร เขมปาลี Ph.D.) ที่มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ท่าน รศ.ดร. ธัชชนันท์ อิศรเดช เข้ามากราบ แล้วก็ปรารภว่า "ผมเจอหลวงพ่อเล็กตั้งแต่ผมยังเป็นด็อกเตอร์หนุ่มน้อย สอนท่านมาจนกระทั่งปัจจุบันนี้เป็นรองศาสตราจารย์อาวุโสของมหาวิทยาลัยแล้ว ผมยังไม่เห็นหลวงพ่อเล็กมีการเปลี่ยนแปลงอะไรเลย"

ในที่นี่ก็คือไม่ว่าจะเป็นท่านอาจารย์ที่เป็นพระหรือว่าเป็นฆราวาสก็ตาม กระผม/อาตมภาพถือว่าท่านเป็นผู้ให้ความรู้ จึงให้ความเคารพเกรงใจมาโดยตลอด ในจุดนี้จึงทำให้อาจารย์ทุกท่านมักจะชื่นชมเป็นพิเศษ โดยที่ปรารภว่าบางท่านเป็นพระ พอมียศใหญ่โตหน่อยก็เริ่มมองไม่เห็นอาจารย์เสียแล้ว ซึ่งเรื่องพวกนี้กระผม/อาตมภาพจะไม่คุยด้วย เพราะว่าจะทำให้ท่านอาจารย์จิตใจเศร้าหมองเสียเปล่า ๆ เป็นต้น

เรื่องของการจัดความสำคัญให้กับงานจึงเป็นเรื่องจำเป็นที่ทุกท่านจะต้องพินิจพิจารณาให้ดี ถ้าเราลำดับความสำคัญถูก หน้าที่การงานทุกอย่างก็จะไปได้สวย ถ้าเราลำดับความสำคัญไม่ถูก ก็อาจจะมีเสียงตำหนิติเตียนมารอบทิศทางก็เป็นได้

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุ สามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๑๓ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)