[เถรี]

ท่านทั้งหลายก็จะเห็นอยู่ว่า กระผม/อาตมภาพนั้นโดนทดสอบเป็นประจำ ท่านที่นั่งฉันอาหารวงเดียวกันก็เห็นอยู่ว่า อยู่ ๆ ก็หากาน้ำร้อนสำหรับล้างจานไม่เจอ ถ้าหากว่าหงุดหงิดกลัดกลุ้ม ไปโทษว่าแค่นี้แม่ชีและเด็กวัดก็จัดข้าวของไม่เรียบร้อย เราก็เสร็จเขา เพราะว่าถ้าเรายินดีและพอใจก็เป็นราคะ ไม่ยินดีไม่พอใจก็เป็นโทสะ

แต่วันนั้นกระผม/อาตมภาพเห็นว่าแม่ชีเขาเหนื่อยมากแล้ว จัดข้าวของตกหล่นไปบ้างก็เป็นเรื่องปกติ ไม่มีน้ำร้อนล้างจานก็ใช้น้ำเย็นธรรมดาก็ได้ หยิบขวดน้ำเย็นขึ้นมายังไม่ทันจะเท กาน้ำร้อนทั้งใบเด้งดึ๋งขึ้นมาต่อหน้าต่อตา ๓ - ๔ ท่านที่อยู่วงเดียวกันร้อง "เฮ้ย" ออกมาพร้อม ๆ กัน นั่นเขาแกล้งได้ขนาดนั้น..!

แล้วมีอยู่วันหนึ่งกำลังเดินทางอยู่ เขาก็มานั่งอยู่ในรถด้วยกัน เขาบอกว่า "สิ่งที่ท่านพยายามสอนไปนั้นเสียเวลาเปล่า สู้ผมไม่ได้หรอก กว่าไอ้เจ้าพวกไอคิวเตี้ยไอเดียต่ำปัญญาทึบจะมองเห็นอะไรสักจุด ผมก็ครอบเพิ่มไปแล้วอีก ๑๐ กว่าชั้น..!" กระผม/อาตมภาพจึงถามว่า "มีอะไรบ้าง ?"

เขาก็ชูมือให้ดู "นี่คืออะไร ? มือ..นี่หน้ามือ นี่หลังมือ นี่คือนิ้วมือ นี่คือนิ้วโป้ง นี่คือนิ้วชี้ นี่คือนิ้วกลาง นี่คือนิ้วนาง นี่คือนิ้วก้อย นิ้วโป้งข้อที่ ๑ นิ้วโป้งข้อที่ ๒ เล็บนิ้วโป้ง ฯลฯ เขาไล่ให้ฟัง เฉพาะมืออย่างเดียวนี่เป็นสิบ ๆ สมมติที่ซ้อนทับกันอยู่ ถ้าปัญญาเราไม่พอล่ะ ? ก็ "ตัวกู" แต่ถ้าหากว่าปัญญาของเราพอ เราจะแยกออกว่านั่นคือ ดิน น้ำ ลม ไฟ ที่เราอาศัยอยู่เพียงชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น

ดังนั้น..เรื่องพวกนี้อย่าเพิ่งท้อ ถ้ามารเก่งจริง พระพุทธเจ้าไม่ไปพระนิพพานกันเป็นล้านพระองค์ พระอรหันต์อีกนับไม่ถ้วน ใครที่ผิดพลาดไปอย่างข่าวคราวที่มีมา ก็คือเขาอาศัยจังหวะอกุศลกรรมของเรา ดึงเราให้หลงจากทางนั้น แล้วอย่าถามว่าเขาทำแบบนั้นไม่บาปหรือ ? เขาทำแบบนั้นได้บุญสูงสุดเลย ถามว่าสูงสุดตรงไหน ? ถ้าทดสอบแล้วคุณผ่านได้ คุณจะไม่ถอยหลังลงมาอีก เขาแค่ทำตามหน้าที่ เหมือนกับตำรวจมีหน้าที่จับผู้ร้าย จับได้ศาลตัดสินก็เอาไปขัง ตำรวจบาปหรือ ?

เพราะฉะนั้น..มารจริง ๆ แล้วไม่ใช่ศัตรู แต่เป็นครูที่ดีที่สุด มารโคตรจะขยันที่จะทดสอบเรา ทุกวินาทีก็คือการทดสอบ เผลอเมื่อไรเขาก็ทำให้ กาย วาจา ใจ ของเราส่วนใดส่วนหนึ่งเศร้าหมอง บางทีเราไม่ทันรู้ตัวเสียด้วยซ้ำไป เห็นข้าวของขวางหน้าหน่อยเดียวโกรธแล้ว "ทำไมไม่รู้จักเก็บไม่รู้จักงำ ?" บางคนระงับความโกรธไม่ได้ ก็เตะโครมออกนอกทางไปเลย..!

ดังนั้น..เขาจะใช้คนทุกคน ของทุกชิ้น สัตว์ทุกตัว ในการทดสอบเรา ยิ่งคนที่เรารักเท่าไร ยิ่งสร้างความสะเทือนใจให้เรามากเท่านั้น ถ้าหากว่าใครโง่ก็หลงอยู่แค่ตรงนั้นแหละ เพราะลืมไปว่าเราเจอกับข้อสอบอยู่ทุกเวลาทุกนาที บางทีคนออกข้อสอบยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย เขาดลใจให้คนอื่นพูดประโยคเดียวก็ไปแล้ว เขาแค่ให้ยิ้มให้เราหน่อยเดียวตอนเรากำลังอารมณ์บูด เราก็ไปว่าเขายิ้มเยาะแล้ว..!

พยายามทำสมาธิให้มากขึ้น จิตของเราที่นิ่งที่สงบ จะได้รู้เท่าทันว่าตอนนี้มารจะทดสอบเราแล้ว ถ้าใครเจอการทดสอบมาก ๆ จงดีใจเถอะ..ถ้าท่านไม่มีคุณค่าพอ เขาไม่เสียเวลามาทดสอบหรอก

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุ สามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๑๒ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)