[เถรี]

แต่คราวนี้ในเมื่อเรื่องเกิดที่วัดพุถ่องฯ ก็ต้องมาฟังความกันทั้งสองข้าง การตัดสินอธิกรณ์นั้น ส่วนสำคัญที่สุดคือการมีสติและการปราศจากอคติ ถ้าหากว่าขาดสติ เราก็จะหลงประเด็นตามเหตุผลที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งยกขึ้นมา ดังนั้น..เราต้องมีสติชั่งน้ำหนักทั้งสองฝ่ายว่า เหตุผลของใครมีน้ำหนักกว่ากัน

แล้วประการต่อไปก็คือว่า จะต้องรักษาอารมณ์ของเราให้ปราศจากอคติ โดยเฉพาะถ้าไม่มี รัก โลภ โกรธ หลง ได้ยิ่งดี จะทำให้งานการทุกอย่างตรงหน้าเป็นไปโดยธรรมโดยวินัย ไม่เช่นนั้นแล้วก็อาจจะมีการเข้าข้างกัน จนเสียความยุติธรรม อาจจะทำให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่พอใจก็เป็นได้

แต่ว่าตั้งแต่กระผม/อาตมภาพระงับอธิกรณ์มา แม้แต่เรื่องที่เขาประท้วงตัวกระผม/อาตมภาพเอง อาตมภาพก็ยังยกไมโครโฟนให้เขาทีละคนว่า "ใครมีอะไรอีกให้พูดมาเลย" ตอนนั้นพระครูสุตกาญจนวัฒน์, ดร. ยังเป็นพระมหาปรีชา จิรนาโคอยู่ โกรธเสียจนหน้าดำหน้าแดง บอกว่า "มันด่าอาจารย์แท้ ๆ อาจารย์ยังไปส่งไมโครโฟนให้มันอีก..!" กระผม/อาตมภาพบอกว่า "ใจเย็น ๆ ถ้าเราไม่ให้เขาพูด เราก็จะไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรกับเรา..!"

เมื่อดูอารมณ์ใจตัวเองตอนนั้นแล้วยังรู้สึกดีใจว่านิ่งเป็นพิเศษ ไม่ได้มีความโกรธเกลียดรักชอบใด ๆ ต่อบรรดาผู้ที่มาประท้วงเลย ขอให้เขายกเหตุผลมาให้เพียงพอเท่านั้น เมื่อถึงเวลาฟังเหตุผลแล้ว แม้ว่าจะเป็นเหตุผลข้าง ๆ คู ๆ ก็ตาม แต่เราก็ยอมตามเขาไป เพราะว่ากระผม/อาตมภาพเองก็ไม่ได้คิดที่จะทำงานอะไรให้ตนเองเหนื่อยยากอยู่แล้ว

ในเมื่อมาลงทุนลงแรงหมดเงินไปหลายล้านแล้วโยมไม่ชอบใจ เราก็ไปดีกว่า ไม่ต้องเสียเวลาหาเงินให้เหนื่อยยากอีกต่อไป เรื่องของการมีสติ ปราศจากอคติ โดยเฉพาะรักษากำลังใจให้ผ่องใสไว้ได้ในระหว่างตัดสินความ จึงเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด เพื่อที่เราจะได้ทำทุกอย่างให้เป็นไปโดยบริสุทธิ์ยุติธรรม

สำหรับตอนนี้ กระผม/อาตมภาพขออนุญาตไปฟังอธิกรณ์ที่นี่ก่อน ถ้าหากว่ามีอะไรน่าสนใจ ก็จะได้มาบันทึกให้ทุกท่านฟังใหม่ในวันพรุ่งนี้ สำหรับวันนี้ก็ขอบอกกล่าวแก่พระภิกษุ สามเณรของเรา และญาติโยมทั้งหลายแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๕ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)