[เถรี]

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้นั้น ถ้าหากว่าท่านพระปลัดเจ้าอาวาสรูปนั้น เป็นสัตว์กินเนื้อประเภทลูกกิฟท์ หรือว่าพรรคพวกก็ตาม พวกหมู พวกไก่ พวกปลา ก็มีเต็มตลาด ไม่มีความจำเป็นที่ท่านจะต้องไปสั่งพรานให้ล่าสัตว์เลย

โดยเฉพาะสัตว์ป่าคุ้มครองอย่างกระทิง หรือว่าเก้ง กวาง ตลอดจนกระทั่งหมีควาย ก็เป็นเรื่องที่สาหัสแล้ว ยังไปเจอสัตว์ป่าสงวนซึ่งโทษหนักกว่าหลายเท่า อย่างเลียงผาเข้าไปด้วย ก็ได้แต่ขอให้ท่านอยู่รอดปลอดภัยต่อไปก็แล้วกัน..!

เนื่องเพราะว่าการที่ครูบาอาจารย์สักเอาแต่ว่าบวชให้ แล้วไม่มีการพร่ำบ่นสั่งสอน ก็ทำเอาบรรดาลูกศิษย์ออกมาในสภาพแบบนี้ เนื่องเพราะว่าขาดอาหาเรปฏิกูลสัญญายังไม่พอ ยังปล่อยให้ตนเองกินตามใจปากอีกต่างหาก แล้วแบบนี้เราซึ่งอยู่ในฐานะของนักบวช ผู้ละกิเลส ผู้มีบาปอันลอยแล้ว ท่านจะเป็นนักบวชที่ดีได้อย่างไร ? ในเมื่อตนเองยังสอนตนเองไม่ได้ แล้วจะสอนคนอื่นได้เต็มปากเต็มคำได้อย่างไร ?

จงอย่าลืมที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า ยถาวาที ตถาการี พูดอย่างไร เราก็ต้องทำอย่างนั้น ยถาการี ตถาวาที ทำอย่างไรก็พูดอย่างนั้น ก็คือไม่มีนอกไม่มีใน ไม่มีหน้าไม่มีหลัง ไม่ใช่ "ต่อหน้ามะพลับ ลับหลังตะโก" เหมือนสุภาษิตไทย แล้วก็ไม่ใช่ว่า "จงทำอย่างที่ข้าพเจ้าบอก แต่อย่าทำอย่างที่ข้าพเจ้าทำ" เพราะว่านั่นเท่ากับว่าท่านเป็นผู้นำที่เลว มีแต่จะพาผู้ตามให้ตกลงในที่ต่ำอยู่ตลอดเวลาเท่านั้น..!

จะว่าไปแล้ว เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ก็เกิดจากบารมีเก่าด้วย เนื่องเพราะมีผู้ปรารภว่า "ทำไมบุคคลสมัยนี้จึงเชื่อเรื่องนอกศาสนาง่ายมาก ?" เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าอันดับแรกเลย ยังถือมงคลตื่นข่าวอยู่ ขาดการปฏิบัติใน ศีล สมาธิ ปัญญา เบื้องต้น

ในเมื่อไม่มีศีล สมาธิ ปัญญา เบื้องต้น ไม่เห็นคุณงามความดีในพระรัตนตรัย ก็ย่อมที่จะเชื่อถือทุกสิ่งทุกอย่างที่ตนเองเห็นว่าวิเศษ ประหลาด หรือว่าเป็นที่พึ่งของตนได้ แล้วโดยเฉพาะคนเราไม่ได้เกิดมาชาติเดียว หากแต่ว่าเกิดมาไม่นับ หรือว่าเกิดมานับชาติไม่ถ้วนแล้ว ก็ย่อมต้องมีบุญสัมพันธ์ กรรมสัมพันธ์กับบุคคลบางประเภท ซึ่งอาจจะชักนำให้เราหลงผิดไปก็ได้