วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๓๐ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพต้องไปให้หมอซ่อมสุขภาพตามนัด ปรากฏว่างานนี้น่าจะหนักอยู่สักหน่อย จึงทำให้คุณหมอต้องใช้เวลามากกว่าปกติถึง ๓ เท่า กว่าที่จะยอมปล่อยออกมาให้ฉันเพลได้
ต้องบอกว่าสภาพร่างกายก็เฒ่าชะแรแก่ชราไปเรื่อย สุขภาพร่างกายย่อมไม่เหมือนกับสมัยที่ยังหนุ่มอยู่ แม้ว่าถ้าไปนั่งร่วมกับเพื่อนฝูงร่วมรุ่นแล้ว กระผม/อาตมภาพจะดูว่าเด็กกว่าเขามาก แต่นั่นก็เป็นเพียงเปลือกนอกที่หลอกสายตาผู้คนเท่านั้น สภาพร่างกายจริง ๆ แล้วก็คือชายชราอายุ ๖๕ ย่าง ๖๖ ปีนั่นเอง
เรื่องนี้เราท่านทั้งหลายต้องไม่ลืมว่า ชีวิตก้าวเข้าไปหาความเสื่อมอยู่ตลอดเวลา อย่างที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้เป็นปัจฉิมวาจาว่า วะยะ ธัมมา สังขารา สังขารนี้มีความเสื่อมสลายไปเป็นธรรมดา และสรุปท้ายว่า อัปปมาเทนะ สัมปาเทถะ ขอเธอทั้งหลายจงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด ซึ่งตรงนี้ต้องบอกว่าเป็นการสรุปหลักธรรมทั้ง ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเข้ามาไว้ในที่เดียว
หลังจากที่ซ่อมสุขภาพและฉันเพลแล้ว ก็ต้องมาปวดหัวจี๊ดกับข่าวที่เกิดขึ้น ก็คือเรื่องของท่านปลัดเจ้าอาวาสรูปหนึ่งแถวเขาใหญ่ ที่สั่งให้พรานล่าสัตว์มาเพื่อใช้เป็นอาหาร เมื่อคณะเจ้าหน้าที่ไปตรวจค้นกุฏิ ก็เจอทั้งเลียงผา อุ้งเท้าหมี ตลอดจนกระทั่งบรรดาซากสัตว์ต่าง ๆ อย่างเช่นว่าหัวกระทิง หัวเก้ง หัวกวาง เป็นต้น
ไม่ว่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ซึ่งพิจารณาแล้วยอมให้ท่านประกันตัวก็ดี หรือว่าการที่ท่านหลบหน้าหายจากวัดไปเลย หลังจากได้รับการประกันตัวแล้วก็ดี นั่นไม่ใช่ประเด็น แต่ประเด็นก็คือว่า ในความเป็นพระนั้น ท่านยังอยากที่จะฉันเนื้อสัตว์ป่าอยู่อีกหรือ ?
ถ้าหากว่าท่านเป็นบุคคลผู้หนักในเนื้อสัตว์ ซึ่งกระผม/อาตมภาพไม่เคยชินแม้แต่น้อย เวลาเห็นบุคคลรอบตัวอย่างน้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ก็ดี หม่าม้า (นางสาวไพรินทร์ สุวิชชาญพันธุ์) หรือว่าลูกกิฟท์ (นางสาวอันตรา ลักษณะ) ก็ตาม ล้อมวงลุยกระจายกับบรรดาสเต๊ก ไม่ว่าจะเป็นระดับมีเดียม หรือว่าระดับแรร์อะไรก็ตาม
กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่นั่งมองอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ ซึ่งลูกกิฟท์ก็ยังออกปากว่า "พวกหนูเป็นสัตว์กินเนื้อ ไม่ใช่ไพรเมทอย่างหลวงตา" กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่ยิ้มแหย ๆ เนื่องเพราะว่าตนเองฉันเนื้อสัตว์เพราะปฏิเสธไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้ฉันมังสวิรัติ เพราะว่าญาติโยมจะเดือดร้อน แต่คนที่สังเกตก็จะเห็นว่าหนักไปทางผักหรือผลไม้มากกว่า
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เถรี : 19-04-2025 เมื่อ 22:46
|