[เถรี]

กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่กลืนน้ำลาย เพราะว่าต้องวิ่งเป็นระยะทางถึง ๘ ชั่วโมง กว่าที่จะนำทุเรียนแค่ ๘ ผลไปถวายให้ถึงเกาะพระฤๅษี ในเมื่อเห็นกำลังใจส่วนนี้ของท่านแล้ว กระผม/อาตมภาพจึงต้องหาเวลาเดินทางมาให้ลุงเชิญ บุญรังษี ได้ทำบุญทุกปี จนกระทั่งท่านเสียชีวิตไปแล้ว คุณตี๋ (นายชาญยุทธ บุญรังษี) ผู้เป็นลูกชายก็ได้นิมนต์ต่อมา ซึ่งปัจจุบันนี้คุณตี๋ ได้เปลี่ยนชื่อเป็นกอบกฤต แทนที่จะเป็นชาญยุทธเหมือนเดิม แล้วก็จากบ้านบางกะจะ ก็มาที่สวนของคุณตี๋ที่บ้านเขาพลอยแหวน ตำบลพลอยแหวน อำเภอท่าใหม่นี้แทน

ครั้นเดินทางไปถึง ก็ได้พูดคุย ตลอดจนกระทั่งรับการทำบุญประจำปีตามปกติ หลังจากที่ฉันเพลแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ขอตัวเดินทางกลับ เนื่องเพราะว่าถนนหนทาง นอกจากจะไกลมากแล้ว ถ้าหากว่ากลับช้า รถยังจะติดมากอีกด้วย

ครั้นกลับถึงที่พักแล้ว กระผม/อาตมภาพได้จัดวัตถุมงคล เพื่อให้ไอ้ตัวเล็กเอาไปส่งให้แก่ผู้ที่ได้จองเอาไว้ ซึ่งรอบนี้นั้น กระผม/อาตมภาพได้นำเอาของแพง หายาก ก็คือบรรดาเบี้ยแก้ต่าง ๆ ทั้งของหลวงปู่เจือ วัดกลางบางแก้ว ซึ่งเป็นรุ่นที่พวกเรายังทันกันอยู่ ไปถึงเบี้ยแก้อันดับ ๑ ของเมืองไทย ก็คือเบี้ยแก้ของหลวงปู่รอด วัดนายโรง ซึ่งกว่าที่กระผม/อาตมภาพจะหาที่สมบูรณ์ได้สักลูกหนึ่งก็แสนจะยาก เพราะว่าผ่านระยะเวลามาเป็นร้อยปีแล้ว..!

ส่วนใหญ่ก็มักจะห้อยแขวนกันจนหูเบี้ยขาดหมด ยกเว้นว่าไปเจอท่านที่ใช้วิธีแบบโบราณ ก็คือห่อผ้า แล้วก็ขอดใส่ชายผ้าหรือว่าใส่กระเป๋าไว้ ถ้าอย่างนั้นก็พอที่จะรักษาสภาพให้สมบูรณ์เอาไว้ได้

กระผม/อาตมภาพที่เจอเบี้ยแก้สมบูรณ์ลูกแรก แม้ว่าราคาจะสูงมาก ก็พยายามตื๊อ จนกระทั่งทางด้านเจ้าของยินยอมจำหน่ายให้ ครั้นเมื่อสอบถามเพิ่มเติมแล้ว ถึงได้รู้ว่ามีบางท่าน ซึ่งสมัยนั้นได้ขอให้หลวงปู่รอดสร้างเบี้ยแก้ให้ทั้งครอบครัว จึงได้ติดตามไป แล้วก็ทำการกวาดมาจนหมด..! เนื่องเพราะว่าเด็กรุ่นหลัง ๆ นั้น มักจะไม่เห็นคุณค่า

รุ่นปู่ย่าตาทวดทันพระเกจิอาจารย์ เห็นความขลัง ความศักดิ์สิทธิ์ของวัตถุมงคล จึงเพียรพยายามที่จะหามาเพื่อป้องกันตนเองและครอบครัว พอผ่านถึงรุ่นลูก ความสำคัญก็ลดน้อยลงไป ครั้นถึงรุ่นหลาน ส่วนใหญ่ก็มักจะเอามาจำหน่าย หาเงินใส่กระเป๋าเสียมาก กระผม/อาตมภาพต้องนับว่าโชคดี ที่ไปเจอบุคคลที่ท่านใช้วิธีเก็บเบี้ยแก้ด้วยห่อผ้า แล้วก็ขอดติดตัวเอาแบบคนโบราณ จึงได้เบี้ยที่ค่อนข้างสมบูรณ์มาหลายตัว..!