[เถรี]

ถามว่าเรื่องพวกนี้เกี่ยวอะไรกับการปฏิบัติธรรม ? เกี่ยวข้องมาก ก็คือการรู้จักใช้ปัญญาพิจารณาทุกอย่างให้รอบคอบ เนื่องเพราะว่าถ้าเราขาดความรอบคอบ เผลอไผลขาดสติเมื่อไร รัก โลภ โกรธ หลง ก็จะเข้ามากินใจของเราทันที เรื่องภายนอกต่าง ๆ ไม่ว่าจะการอยู่การกินอะไรก็ตาม เป็นของหยาบ ถ้าเรายังไม่รอบคอบพอ แล้วจะไปจัดการกับกำลังใจที่เป็นของละเอียดได้อย่างไร ?

จึงเป็นเรื่องที่เราท่านทั้งหลายควรที่จะตระหนักว่า ทำไมคนโบราณรุ่นปู่ย่าตาทวด ถึงมีกำลังใจสงบเยือกเย็น อยู่ในศีลกินในธรรม มาถึงรุ่นของเรา ทำไมกำลังใจร้อนรนขึ้นมาเรื่อย ๆ ห่างศีล ห่างธรรม มีแต่แย่งชิงกันเพราะ รัก โลภ โกรธ หลง อยู่มากมาย ?

สังคมเราก้าวมาถึงจุดนี้ เพราะเราทิ้งของดีอะไรไปบ้าง แล้วควรที่จะย้อนกลับไปเอาของดีดั้งเดิมของเรากลับมา เพื่อเยียวยาสังคมของเราให้ดีให้งามเหมือนเดิม หรือว่าเราจะปล่อยให้ชาวต่างชาตินำเอาของดีของเราไปใช้งาน ขณะเดียวกันเศษวัฒนธรรมที่มีแต่จะสร้างความเดือดร้อนสิ้นเปลือง เรากลับไปรับของเขามา ?!

เรื่องเหล่านี้ก็อยู่ที่เราท่านทั้งหลายจะพินิจพิจารณากันเอง ทำด้วยตนเอง เราก็เดือดร้อนน้อย ช่วยครอบครัวของเรา ครอบครัวเราก็เดือดร้อนน้อย ช่วยบ้านเมืองของเรา บ้านเมืองเราก็จะเดือดร้อนน้อย แต่ถ้าหากว่าละทิ้งสิ่งดีงามของเราเมื่อไร เราก็จะเดือดร้อนกันไม่รู้จบ

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๒๖ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)