ถ้าท่านทั้งหลายเคยไปตำหนักพระยายมราช ปากทางก่อนที่จะเข้าเขต เขามีราวผ้าไว้สำหรับนักบวช ถึงเวลาให้ถอดจีวรพาดเอาไว้ก่อน แล้วค่อยเข้าไปให้พระยายมราชท่านตัดสิน เชื่อไหมว่าราวเหล็กใหญ่ขนาดลำตาล จีวรพระภิกษุสามเณรพาดจนแอ่นติดพื้นเลย..! แล้วท่านยังคิดว่าจะเอาตัวรอดได้ง่าย ๆ หรือ ?
กระผม/อาตมภาพโดนโยมแม่รบเร้าให้บวช ตั้งแต่อายุเพิ่งจะ ๑๐ กว่าขวบ แต่ปฏิเสธมาตลอด เพราะเห็นในนรกว่ามีนักบวชอยู่จนแน่นไปหมด เหมือนกับเปิดกล่องไม้ขีด แล้วเห็นหัวไม้ขีดอย่างไรอย่างนั้น..! อยากจะบอกให้ท่านทั้งหลายทราบว่า ผู้ที่บวชเข้ามา ร้อยละ ๙๘ - ๙๙ ลงข้างล่างหมด แต่เดี๋ยวจะเสียกำลังใจ ไม่กล้าบวช ก็เลยบอกแค่ ๙๐ เปอร์เซ็นต์..!
ในเมื่อตัดสินใจบวชมาแล้ว ก็ต้องสู้ให้เต็มที่ อย่างที่โบราณเขาว่า "เราก็ชายหมายมาดว่าชาติเชื้อ ถึงปะเสือก็จะสู้ดูสักหน" ดูสิว่าถ้าสู้กันยันตายไปข้างหนึ่ง กิเลสหรือว่าเราจะชนะกันแน่ พูดง่าย ๆ ว่าแพ้ก็ต้องแพ้อย่างที่คนดูประทับใจ ไม่ใช่แพ้ชนิดที่เขาโห่รอบเวที..!
สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๑๙ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 20-05-2024 เมื่อ 03:12
|