กระผม/อาตมภาพทำหน้าที่ประธานในการประชุมต่อ เรื่องสำคัญก็คือพิจารณาเรื่องการตั้งและเลื่อนสมณศักดิ์ของพระสังฆาธิการ ในเขตปกครองคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมิ ซึ่งมีสิทธิ์เลื่อนได้ ๒ รูป ตั้งได้ ๒ รูป
แต่ส่วนที่ปวดหัวที่สุดก็คือ ที่อื่นเขาแย่งกัน เพื่อที่จะให้ได้สิทธิ์ในการตั้งหรือว่าเลื่อน แต่คณะสงฆ์ทองผาภูมินี้เกี่ยงกัน หาบุคคลที่มีคุณสมบัติครบถ้วนไม่ได้เลย ทั้ง ๆ ที่บอกกล่าวไปแล้วตั้งแต่หลายปีก่อนว่า ท่านนี้อยู่ตามลำดับเท่านี้ ท่านนั้นอยู่ในลำดับเท่านี้ ให้ทำผลงานคณะสงฆ์ทั้ง ๖ ด้าน ก็คือด้านการปกครอง ด้านการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ด้านการศาสนศึกษา ด้านการสาธารณูปการ ด้านการศึกษา และด้านการสาธารณสงเคราะห์
ถ้ามีผลงานครบถ้วนและต่อเนื่องภายใน ๕ ปีสำหรับเจ้าอาวาส หรือว่าภายใน ๓ ปีสำหรับเจ้าคณะตำบล ก็สามารถที่จะขอพระราชทานตั้งสมณศักดิ์ หรือว่าขอพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์ได้ แต่ว่าไม่มีใครที่มีผลงานต่อเนื่องเลย เป็นเรื่องที่น่าเสียใจและน่าเสียดายเป็นอย่างยิ่ง
คำว่า "น่าเสียใจ" ก็คือ ส่วนหนึ่งกำลังใจของท่านไม่ได้จดจ่ออยู่กับงานในหน้าที่รับผิดชอบ จึงทำให้มีผลงานไม่ครบถ้วน ที่ว่า "น่าเสียดาย" ก็คือ ที่อื่นเขาแย่งกันจะเป็นจะตายเพื่อที่จะให้ได้มา แต่ของคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมินั้น กลายเป็นว่าต่างคนต่างเกี่ยงกัน เหมือนกับกลัวว่าจะได้รับสมณศักดิ์อย่างไรก็อย่างนั้น..! ไป ๆ มา ๆ ดูท่าปีนี้ จะมีแค่กระผม/อาตมภาพเท่านั้นที่มีคุณสมบัติครบถ้วน ในการขอพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์ ซึ่งถ้าหากว่าเลื่อนขึ้นไปเทียบเจ้าคณะอำเภอชั้นพิเศษ ก็คงจะตัน..ไปต่อไม่ได้แล้ว..!
เมื่อปิดการประชุมแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ต้องเดินทางอีกหลายชั่วโมง เพื่อไปที่วัดอุทยาน ตำบลบางขุนกอง อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี เพื่อเป็นประธานในงานภาวนาพระคาถาเงินล้าน ๑๐๘ จบในวันพรุ่งนี้ ซึ่งถ้าหากว่าเดือนใดที่วัดท่าขนุนมีการปฏิบัติธรรม ก็จะจัดงานภาวนาพระคาถาเงินล้าน ๑๐๘ จบที่วัดท่าขนุน ถ้าหากว่าเดือนใดไม่มีงานปฏิบัติธรรมที่วัดท่าขนุน กระผม/อาตมภาพก็ถวายสิทธิ์ให้พระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ผศ.ดร. เจ้าอาวาสวัดอุทยาน ให้ท่านมาจัดทางด้านนี้ โดยที่กระผม/อาตมภาพรับเป็นประธานให้
ในเรื่องของคณะสงฆ์นั้น ผู้ใหญ่ต้องเอื้อเฟื้อต่อผู้น้อย งานคณะสงฆ์จึงจะไปได้ดี อย่าว่าแต่กระผม/อาตมภาพบวชท่านจากเณรขึ้นมาเป็นพระ และส่งเสริมให้เจริญก้าวหน้าขึ้นมาจนบัดนี้ จึงเป็นเรี่องที่ต้องสนับสนุนกันต่อไป
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 19-05-2024 เมื่อ 04:11
|