[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๑๖ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ เมื่อคืนกระผม/อาตมภาพและคณะ กว่าที่จะเดินทางมาถึงยังที่พักในตัวเมืองเฉิงตู ก็ประมาณเกือบ ๓ ทุ่มครึ่งของประเทศจีน กว่าที่จะทำการตรวจเช็ค และรับกุญแจเข้าสู่ห้องพักของแต่ละคน ก็ประมาณ ๔ ทุ่มของประเทศจีนแล้ว

เหตุที่ช้าเช่นนี้ก็เพราะว่า ทางด้านประเทศจีนนั้นจำกัดความเร็วของรถนักท่องเที่ยวเอาไว้ที่ไม่เกิน ๕๐ กิโลเมตร/ชั่วโมง เพื่อป้องกันอุบัติเหตุที่อาจจะเกิดขึ้น คือถ้ามีอะไรฉุกเฉิน ก็ยังสามารถที่จะแก้ไข หรือว่าหยุดรถได้ทันเวลา แล้วทุก ๆ สองชั่วโมงก็ต้องมีการหยุดพักรถเป็นเวลา ๒๐ นาที เพื่อให้พลขับได้มีโอกาสผ่อนคลาย เข้าห้องน้ำ ตลอดจนกระทั่งหาข้าวปลาอาหารกินด้วย

ที่เขาต้องเข้มงวดขนาดนี้ก็เพราะว่าในส่วนของนักท่องเที่ยวนั้น ส่วนหนึ่งเป็นชาวต่างชาติ ถ้าหากว่าเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นมา ก็จะกลายเป็นข่าวคราวที่ไม่ดีออกไปทั่วโลก โดยเฉพาะพลขับรถทัศนาจรนั้น ก่อนที่จะมาถึงระดับนี้ได้ จะต้องผ่านการขับรถบรรทุกใหญ่มาก่อน หลังจากนั้นเมื่อไม่มีอุบัติเหตุอันตรายใด ๆ ภายใน ๓ ปี จึงสามารถที่จะมาสอบใบขับขี่ขับรถส่งนักท่องเที่ยว หรือว่ารถทัศนาจรได้

ถ้าหากว่าไม่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ที่ว่าเอาไว้ คือใช้ความเร็วเกินก็ดี หรือว่าไม่ยอมพักผ่อนตามเวลาก็ตาม ก็จะโดนตัดแต้ม ถ้าหากว่าหมด ๑๒ แต้ม ก็จะโดนยึดใบขับขี่ ภายใน ๓ ปีไม่สามารถที่จะทำมาหากินได้ ไม่สามารถที่จะทำใบขับขี่ได้ จนกระทั่งผ่าน ๓ ปีไปแล้ว จึงไปขอทำใบขับขี่ได้อีกรอบหนึ่ง แต่ถ้าหากว่าสอบตก ก็คงจะต้องรอเวลาหน้ากันต่อไป

ในเมื่อกฎเกณฑ์มีความเข้มงวดขนาดนี้ จึงทำให้พลขับแต่ละราย เคร่งครัดต่อระเบียบเป็นอย่างยิ่ง ขนาดนั้นก็ยังเกือบจะเกิดอุบัติเหตุอยู่หลายครั้ง เนื่องเพราะว่าบุคคลที่ขับรถตามใจตัวเอง ถึงเวลาก็เบียดแทรกเข้ามาอย่างกระชั้นชิด แม้ว่าพลขับของเราจะบีบแตรดังขนาดไหนก็ตาม ก็ไม่ได้คิดที่จะหยุดเลยแม้แต่น้อย ยังคงปาดเข้าเลนมาอย่างหน้าตาเฉย ซึ่งกระผม/อาตมภาพได้บอกขำ ๆ กับน้องการ์ตูน (นางสาวศรัณย์พร บุรินทรโกษฐ์) ว่า "เจ้าพวกนี้พ่อแม่เลี้ยงมาตามใจ อยากได้อะไรต้องได้ อยากจะเข้าเลนต้องได้เข้า โดยที่ไม่ได้สนใจว่าจะสร้างความเดือดร้อนให้กับคนอื่นหรือเปล่า..!"