[เถรี]

จนกระทั่งทุกคนตามมาครบถ้วนแล้ว พวกเราก็ได้สแกนตั๋วออกมาด้านนอก แล้วไปขึ้นรถไฟฟ้า วิ่งออกมาทางด้านนอกเพื่อขึ้นกระเช้าลงจากเขา ปรากฏว่าถนนที่รถไฟฟ้าวิ่งนั้น น่าจะมี "เงินทอน" ค่อนข้างจะมาก เนื่องเพราะว่ามีการหมดอายุ กระเทาะล่อนหลุด ทำให้รถวิ่งกระแทกกระทั้นไปตลอดทาง เรื่องนี้ไม่ว่าข้าราชการที่ไหน ๆ ก็คล้ายคลึงกัน ก็คือแทนที่จะทำเพื่อประโยชน์สุขของประเทศชาติ ก็มักจะทำเพื่อพวกพ้องและตัวกู..!

ครั้นออกมารวมพลทางด้านนอกแล้ว พวกเราก็ตกใจ เนื่องเพราะว่าผู้คนที่กำลังเข้าไปนั้น เหมือนอย่างกับมดกับปลวกยั้วเยี้ยไปหมด คุณไวจัดการซื้อตั๋วกระเช้าขาลงให้กับพวกเรา แต่กระเช้าขาลงนั้น กระชากลงทั้งแรงและเร็วมาก ถึงกับมีผู้กรี๊ดออกมาเลยทีเดียว..!

ครั้นลงมาข้างนอกแล้ว พวกเราก็ต้องตกตะลึงกับผู้คนจำนวนมากมายมหาศาล ซึ่งต่อคิวรอขึ้นกระเช้าอยู่ พวกเราเดินออกมานับเป็นกิโลเมตร จนถึงบริเวณที่รอรถบัสของเรามารับแล้ว ก็ยังไม่สิ้นสุดจำนวนคน และบริเวณลานจอดรถ ก็ยังมีรถทัวร์นำส่งผู้โดยสารเข้ามาอยู่เรื่อย ๆ ทำเอาทุกผู้ทุกคนพากันยกมือสาธุที่หลวงปู่ไห่ทง และท่านสุ่ยหลง พร้อมกับพรรคพวก ช่วยกันบริการเราดีเหลือเกิน โดยเฉพาะสิ่งที่คิดไม่ถึงก็คือ เมื่อเงยหน้ามองฟ้า ปรากฏว่าเมฆดำเริ่มมาแล้ว เวลาที่จะถ่ายรูปสวยสดงดงามนั้น ดูท่าจะมีเฉพาะตอนที่พวกเราอยู่ข้างบนเท่านั้น..!

พวกเราขึ้นรถแล้ว ก็เตรียมตัวที่จะหลับกัน เพราะว่าวันนี้ต้องวิ่งไปให้ถึงที่พักบริเวณเมืองเฉิงตู ซึ่งจะว่าไปแล้ว ก็ห่างไปแค่ประมาณ ๒๗๐ กว่ากิโลเมตรเท่านั้น แต่ว่าทางด้านนี้เขาห้ามขับรถเกิน ๕๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมง จึงต้องใช้เวลาถึง ๗ ชั่วโมงครึ่ง กระผม/อาตมภาพหลังจากส่งงานเรียบร้อยแล้ว จึงได้มาบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน บริเวณจุดพักรถเมืองซงพาน เพื่อที่จะส่งให้ไอ้ตัวเล็กนำไปอัพลง YouTube กันต่อไป

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๑๕ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)