[เถรี]

เมื่อเดินไป ปรากฏว่าน้ำในทะเลสาบนั้นไหลไปจนกระทั่งถึงบริเวณอาคารหลายหลัง ที่มีไว้เพื่อจำหน่ายของที่ระลึกให้กับนักท่องเที่ยว และที่ดีเลิศประเสริฐศรีก็คือ ห้องน้ำที่สร้างจากไม้สนนั้น สะอาดเอี่ยมสุด ๆ เนื่องเพราะว่ามี "หมัวหมัว" หรือที่เราเรียกว่าอาเจ้สักคนหนึ่งก็ได้ แกมีหน้าที่คอยดูแลอยู่ คนออกมาปุ๊บ แกเข้าไปทำความสะอาดปั๊บ คนต่อไปสามารถเข้าไปใช้ต่อได้อย่างสบายใจ

เมื่อออกจากห้องน้ำแล้ว กระผม/อาตมภาพต้องตะกายบันไดในลักษณะตะกายฟ้า เพื่อขึ้นมาที่บริเวณลานจอดรถหน้าหมู่บ้านซู่เจิ้น ซึ่งเป็นหมู่บ้านจำหน่ายของที่ระลึก อาคารส่วนใหญ่สร้างด้วยไม้สน สวยงามอลังการมาก ไม่ว่าจะเป็นข้าวปลาอาหาร น้ำท่า หรือว่าของที่ระลึก มีจำหน่ายทุกอย่าง โดยเฉพาะด้านข้างมีวัดแบบทิเบต ที่สร้างเจดีย์เรียงรายอยู่ แล้วมีกงล้อมนต์ขนาดยักษ์สร้างจากไม้สนอยู่ด้วย แถมยังมีกระโจมธงมนต์อยู่ให้สักการะอีกต่างหาก

กระผม/อาตมภาพเดินถ่ายรูปจนทั่วแล้ว จึงเห็นทางด้านคุณนวลจันทร์เดินกลับมา พร้อมกับคณะอีกไม่กี่คน พวกเราถ่ายรูปเสร็จแล้วไปรอรถ แต่ปรากฏว่าน้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ตาไว เห็นอาเหลียง หรือชื่อจริงว่าลี่เหลียง ซึ่งเป็นเด็กรถขี้อาย กวักมือเรียกพวกเราแต่ไกล

รถของเรานั้นเป็นรถเช่า ได้รับคำจำกัดความจากคุณปิง (นายณัฐภาคย์ องค์วรวิทย์) ซึ่งเป็นคนขับรถของ ผศ.ดร.พระครูโรจน์ว่า เป็นรถ "ไม่เข้าท่า" เนื่องเพราะว่าหน้าตาเหมือนกับรถของอุทยานคันอื่น ๆ นั่นเอง ถ้าเข้ามาเมื่อไร บรรดาลูกหลานพันธุ์มังกรก็จะพรวดพราดกันขึ้นไปแบบไม่ฟังเสียงใคร จึงต้องไปจอดห่าง ๆ ให้พวกเราเดินไปขึ้นรถกันเอง

เมื่อพวกเรานั่งรถออกมา ปรากฏว่าทางเอ็นซีทัวร์ยังใจดี แถมทะเลสาบดอกไม้ไฟให้ เมื่อเดินลงไป ถึงได้เข้าใจว่าทำไมถึงเรียกว่าทะเลสาบดอกไม้ไฟ เนื่องเพราะว่ามีแอ่งน้ำอยู่ซ้ายขวาหน้าหลังบนล่างเต็มไปหมด แต่ละแอ่งเป็นทะเลสาบที่ไม่ใหญ่มากนัก กระจัดกระจายกันไปทั่ว เหมือนอย่างกับคนจุดพลุไฟแล้วระเบิดกระจายอย่างนั้น พวกเราเมื่อได้รับของแถมเต็มอิ่มแล้ว ขึ้นรถมาก็วิพากษ์วิจารณ์สรรเสริญเยินยอกันใหญ่ ว่าเอ็นซีทัวร์ของเรานี้ก็คือ "The Best Tour" นั่นเอง..!