[เถรี]

ช่วงบ่ายพวกเราก็วิ่งไปอีกเส้นทางหนึ่ง ซึ่งก็คือซีกซ้ายของตัว y นั่นเอง ไปชมน้ำตกม่านไข่มุก ซึ่งมีลักษณะน้ำตกลงมาเป็นสาย ๆ ตลอดหน้าผายาวเหยียด สายแล้วสายเล่า เหมือนกับม่านไข่มุก แต่ปรากฏว่าฝนฟ้าไม่เป็นใจ เนื่องเพราะว่าพรำลงมาเล็กน้อย กระผม/อาตมภาพตลอดจนกระทั่งน้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) และมาดามชวง (นางสาวไพรินทร์ สุวิชชาญพันธุ์) วิ่งไปจนกระทั่งถึงสุดทางบริเวณลานจอดรถ แล้วหลบฝนรอจนกระทั่งทุกคนที่เปียกมะล่อกมะแล่กตามมาทัน

นึกว่ารอดจากการเปียกไปได้แล้ว ปรากฏว่าเมื่อรถบัสของเรามาถึง ต้องจอดในลานซึ่งห่างจากจุดที่หลบฝนไปมาก พวกเราต้องวิ่งฝ่าฝนที่ตกหนักขึ้นทุกที ก็เลยกลายเป็นเปียนปอนพอ ๆ กันไปหมด เมื่อออกรถวิ่งเลยไปได้ไม่ไกล ปรากฏว่าถนนแห้งสนิท เหมือนที่โบราณบอกว่า "ฝนตกไม่ทั่วฟ้า"

พวกเราลงไปชมทะเลสาบยาว ซึ่งยาวสมชื่อ แต่ก็งดงามทีเดียว แล้วต่อด้วยทะเลสาบ ๕ สี ซึ่งตอนแรก กระผม/อาตมภาพก็สงสัยว่า ทำไมคุณไวถึงได้บอกทางให้พวกเราเดินลงไป แล้วติดรถกลับไปรอเราที่ทางออก ปรากฏว่าเมื่อเดินไปถึง จึงได้รู้ว่าทะเลสาบ ๕ สีนั้นน้ำแห้ง เหลือบริเวณไม่มากนัก ถ้าหากว่าดูด้วยสายตา ก็น่าจะประมาณ ๒๐๐ ตารางวาเห็นจะได้ แต่ว่าผู้คนแออัดยัดเยียดกันเต็มไปหมด พวกกระผม/อาตมภาพก็เลยเปลี่ยนแผนมาดูคนแทน..!

เมื่อเดินย้อนกลับไปจนกระทั่งถึงบริเวณที่คุณไวเรียกว่าทะเลสาบเสือ ซึ่งกระผม/อาตมภาพมารู้ทีหลังว่านี่คือทะเลสาบแรด ที่มีความใหญ่จนกระทั่งพวกเราจะต้องเดินอ้อมสะพานที่เขาทำข้ามทะเลสาบไปอีกฝั่งหนึ่ง มีเวทีให้ถ่ายรูป แล้วบริเวณทะเลสาบตรงด้านปลาย ที่ต่อกับทะเลสาบเสือนั้น มีอาคารติดตั้งกงล้อมนต์แบบวัชรยานของทิเบต ใช้พลังน้ำเป็นตัวหมุนเฟืองจักรให้กงล้อมนต์ทำงาน แผ่พลังออกไปทำให้สายน้ำทั้งหมดที่ไหลรวมลงไปเป็นน้ำตกซู่เจิ้น นั้นกลายเป็นน้ำมนต์ไปทั้งสาย..!

พวกเราเมื่อเดินเลยทะเลสาบเสือไปแล้ว คุณไวก็ชี้ให้เลาะลงไปทางน้ำตกซู่เจิ้นทางด้านล่าง เพราะกระผม/อาตมภาพถามว่า "ด้านบนหรือด้านล่างจะเห็นชัดกว่า ?" ทางด้านคุณไวตอบว่า "ด้านล่าง" กระผม/อาตมภาพจึงหลงกลเดินลงไป ขณะที่ส่วนใหญ่เขาเดินขึ้นไปด้านบนกัน แล้วก็ได้ภาพมุมสูง ลักษณะเหมือนอย่างกับถ่ายด้วยโดรนที่บริเวณนี้เขาห้ามบินโดรนทั้งหมด