[เถรี]

เมื่อไปถึง ปรากฏว่ามีน้ำตกเตี้ย ๆ ให้พวกเราเดินไปถ่ายรูปด้วย กระผม/อาตมภาพเห็นมีป้ายบอกว่า "ทะเลสาบหมีแพนด้าย้อนกลับไป ๙๘๐ เมตร" ก็เห็นว่าไม่ไกล อยากจะถ่ายรูปทะเลสาบหมีแพนด้าจากมุมทางด้านนี้บ้าง จึงเดินดุ่ม ๆ ไป ซึ่งตอนแรกก็มีคนจีนเดินอยู่ไม่น้อย

แต่ครั้นสุดป้าย ๙๘๐ เมตรแล้ว มีป้ายชี้ว่า "ทะเลสาบหมีแพนด้า ๔๑๐ เมตร" กระผม/อาตมภาพเห็นว่าลงทุนลงแรงมาขนาดนี้แล้ว อีก ๔๑๐ เมตรก็คงไม่กระไรนัก ก็เลยเดินต่อไป ครั้นสุด ๔๑๐ เมตร มีป้ายต่อไปว่า "ทะเลสาบหมีแพนด้า ๒๕๐ เมตร"" กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่นึกว่า "คุณหลอกดาว" แต่ก็กัดฟันเดินไป สุดทางแล้วมีป้ายบอกว่า "ทะเลสาบหมีแพนด้า ๘๑ เมตร"..!

กระผม/อาตมภาพจึงเข้าใจเลยว่าทำไมบุคคลที่โดนแก๊งคอลเซ็นเตอร์หลอกลวง ถึงได้ถลำตัวไปขนาดนั้น ก็เพราะเห็นว่าลงทุนลงแรงไปมากแล้ว ก็หวังว่าจะสัมฤทธิ์ผลตามที่ตนต้องการ แต่กลับไม่ได้เสียนี่..! เมื่อถ่ายรูปเสร็จเรียบร้อย โผล่ขึ้นมา จึงเห็นว่ามาอยู่ตรงอุโมงค์ที่มีการเปิดด้านหนึ่งให้ชมวิวได้ ตอนนี้เข้าใจชัดเจนเลยว่า เขาเปิดเอาไว้ให้ชมวิวทะเลสาบหมีแพนด้านี่เอง..!

กระผม/อาตมภาพเห็นว่าเดินมานานมากแล้ว จึงรีบส่งไลน์กลับไปแจ้งว่าตนเองอยู่ทางด้านนี้ ปรากฏว่ามีตอบกลับมาว่าทุกคนรออยู่บนรถแล้ว กระผม/อาตมภาพจึงแจ้งว่า ถ้าหากว่าย้อนกลับมาทางด้านนี้ก็มารับด้วย ถ้าไม่ย้อนกลับมาก็โปรดรอ เพราะว่ากำลังเดินไปตามถนนใหญ่ จะไกลกว่าทางที่เขาจัดเอาไว้เป็นเทร็กกิ้งมาก เดินกลับมายังไม่ถึงครึ่งทาง รถของเราก็วิ่งย้อนกลับมารับ ปรากฏว่ากระผม/อาตมภาพต้องขึ้นอย่างไวเลย เนื่องเพราะว่าไม่ใช่สถานที่จอดซึ่งทางอุทยานกำหนดเอาไว้ อาจจะทำให้เกิดอุบัติเหตุได้

พวกเราย้อนกลับลงมายังบริเวณภัตตาคาร ซึ่งเป็นสถานที่เดียวที่มีข้าวปลาอาหารเลี้ยง จึงไม่ต้องแปลกใจว่ามีนักท่องเที่ยวคณะแล้วคณะเล่าเข้ามา คุณไวกับน้องการ์ตูนซื้อตั๋วอาหารบุฟเฟ่ต์คนละ ๙๘ หยวน ไล่แจกบุคคลภายในคณะ กระผม/อาตมภาพเป็นคนฉันง่ายอยู่แล้ว จึงไม่ได้คิดจะกินจนบ่าย ๒ โมงตามที่เขาอนุญาตไว้ นอกจากตักมาจานเดียว ฉันเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้วก็กลับลงไปนั่งรอ แต่กลายเป็นว่าต้องมานั่งภาวนา รอแล้วรอเล่า กว่าเขาจะมากันครบ