[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๑๔ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ ตื่นเช้าขึ้นมาด้วยความหนาวเหน็บเจ็บผิว เนื่องเพราะว่าอุณหภูมิลงไปอยู่ที่ ๑๑ องศาเซลเซียส แล้วก็ค่อย ๆ สูงขึ้นมาทีละน้อย

พวกเราเองได้รับการนัดเป็นตัวเลข ๖ - ๗ - ๘ คือ ๖ โมงเช้ามีเสียงโทรศัพท์ปลุก ๗ โมงเช้าลงไปรับประทานอาหาร ๘ โมงเช้าออกเดินทาง

แต่พอ ๖ โมงครึ่ง กระผม/อาตมภาพลงไปถึงห้องอาหาร ปรากฏว่าบรรดาอากง อาม่า อาเจ้ อาเฮีย ลุยกระจายกันอยู่ข้างในนั้น แทบไม่เหลืออะไรให้พวกเราได้กินแล้ว..! จึงต้องพยายามหยิบจับอะไรก็ตาม ที่พอจะใส่ปากใส่ท้องได้ เพื่อกินเข้าไปกันตายไปมื้อหนึ่ง เสร็จแล้วในระหว่างที่รอรถของเรามา ปรากฏว่าฝนก็พรำ ๆ ลงมา รถก็ไม่มาเสียที พวกเราจึงได้วนไปที่ร้านค้า ทำการซื้อหาสิ่งของต่าง ๆ ในลักษณะ "ละลายทรัพย์" เสียก่อน ไม่เช่นนั้นแล้วเงินก็จะหนักกระเป๋าจนเกินไป..!

ครั้นเห็นรถบัสของเราที่ "เติ้งเซียนเซิง" ขับมา ปรากฏว่าพอเราจะฝ่าฝนไปขึ้น น้องการ์ตูน (นางสาวศรัณย์พร บุรินทรโกษฐ์) ส่งเสียงห้ามมาแต่ไกล บอกว่าทางบริษัทเอ็นซีทัวร์ โดยคุณนวลจันทร์ เพียรธรรม สั่งแท็กซี่มา เพื่อพาพวกเราไปส่งที่ปากทางเข้าจิ่วไจ้โกว เล่นเอาพวกเราปรบมือกันสนั่น เนื่องเพราะว่าบรรดาอากง อาม่า อาเฮีย อาเจ้ ทั้งหลายที่รีบกินรีบไปนั้น เขาต้องเดินไปถึง ๒.๕ กิโลเมตร เพื่อที่จะไปถึงปากทางตรงนั้น พวกเราที่ออกทีหลัง จึงแซงหน้าไปก่อน ไปถึงก็เจอคนประมาณล้านเจ็ดสิบเอ็ดแสนแน่นไปหมด..!

พวกเราตรวจตั๋วตรวจบัตร ผ่านเข้าไปได้อย่างสบาย กลายเป็นน้องการ์ตูนคนเดียวที่โดนไปเต็ม ๆ ก็คือกรอกเลขพาสปอร์ตของตนเองผิด ทำให้ผ่านไม่ได้ ต้องเสียเวลาแก้ไขกันอยู่พักใหญ่ กำลังสงสัยว่าทำไมพวกเราไม่ไปเข้าซอง ? เนื่องเพราะว่ารถของทางอุทยานคันแล้วคันเล่าวิ่งมารับคน ซึ่งแต่ละคันก็ยัดกันเข้าไปอย่างชนิดไม่ต้องเกรงใจใคร มีการทุบถองกระแทกเบียดกันเสียก่อนด้วย..!

คุณนวลจันทร์บอกว่าทางเอ็นซีทัวร์เช่ารถให้พวกเราต่างหาก ๑ คัน แต่ปรากฏว่าคณะของเราไปมินิบัสไม่ได้ เนื่องเพราะว่าจำนวนคนเกินที่นั่ง จึงทำให้ต้องไปรถบัสใหญ่ ทำเอาทุกคนปรบมือกันเกรียว..! ต่างคนต่างสรรเสริญเยินยอคุณงามความดีของบริษัทเอ็นซีทัวร์เป็นการใหญ่ ทำเอาคุณนวลจันทร์ต้องขอบคุณรอบข้าง เหมือนอย่างกับนักมวยไหว้ครูก็ไม่ปาน..!