[เถรี]

พวกเราไปขึ้นรถกระเช้า เพื่อที่จะขึ้นไปสักการะองค์พระสมันตภัทรโพธิสัตว์บนยอดเขา แต่ว่ารถกระเช้าก็ไม่ได้ส่งจนถึงที่ พวกเรายังต้องเดินต่ออีกระยะหนึ่ง ท่านใดก็ตามที่ไปเที่ยวเมืองจีน ขอให้ทำใจไว้เลยว่า ไม่มีที่ไหนไม่ต้องเดิน และการเดินไม่มากของคนจีนนั้น บางทีก็เกินกำลังของพวกเราอยู่เหมือนกัน..!

แต่ว่าวันนี้เนื่องจากว่าอากาศอยู่ที่ ๑๔ องศาเซลเซียส การเดินก็เลยไม่เหนื่อยมาก แต่ว่ายิ่งขึ้นสูงก็ยิ่งหนาว ครั้นไปถึงบริเวณลานประดิษฐานพระสมันตภัทรโพธิสัตว์ อากาศก็ลดลงเหลือแค่ ๑๒ องศาเซลเซียส..! ซ้ำยังลมแรงมาก แทบจะพัดตัวคนปลิวทีเดียว

กระผม/อาตมภาพรู้สึกว่าหนาวจนมือเท้าแข็งไปหมด แต่เป็นที่อัศจรรย์ว่า ด้วยบารมีของหลวงปู่ไห่ทงและท่านสุ่ยหลงที่รับปากดูแลเอาไว้ ต่อให้หนาวขนาดไหน ปรากฏว่าวันนี้ไม่มีอาการมาลาเรียกำเริบแม้แต่นิดเดียว สามารถเข้าไปสักการะสิ่งสำคัญต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นองค์พระสมันตภัทรโพธิสัตว์ก็ดี องค์พระศรีศากยมุนีโคดมก็ดี หรือว่าพระพุทธเจ้า ๓ กาล ก็คืออดีต ปัจจุบัน และอนาคตก็ตาม เพียงแต่ว่าเจ้าหน้าที่เขาห้ามถ่ายรูป กระผม/อาตมภาพต้องฉวยโอกาสที่เจ้าหน้าที่เผลอ กดรูปไปทุกครั้งอยู่เหมือนกัน

แล้วพวกเราเดินลงมาอีกด้านหนึ่ง เพื่อที่จะมาขึ้นกระเช้ากลับ เส้นทางนี้มีคนเอากุญแจไปคล้องเอาไว้ เป็นเครื่องหมายแห่งความรักจำนวนมากมายเต็มไปหมด กระผม/อาตมภาพยังสงสัยว่า ถ้าสิ้นรัก เลิกกันไปแล้ว เขาจะกลับมาปลดกุญแจที่คล้องเอาไว้หรือเปล่าเท่านั้นเอง ?