[เถรี]

มีอยู่วันหนึ่งกระผม/อาตมภาพเดินทางขึ้นไป เพื่อที่จะบรรยายที่หน่วยจัดการต้นน้ำซองกาเลีย ขาขึ้นเห็นเขากำลังสร้างศาลอยู่ รุ่งขึ้นบรรยายเสร็จ ช่วงบ่ายเดินทางลงมา ศาลราบเป็นหน้ากลองไปแล้ว..! มีรถเสยกระจาย แล้วก็มีผู้รู้นำเอาพระพุทธรูปโลหะ หน้าตักประมาณ ๙ นิ้ว ไปตั้งเอาไว้ เพื่อให้ค้ำอยู่กับตรงจุดนั้น

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ก็ไม่เคยมีเหตุให้เกิดอุบัติเหตุถึงแก่ชีวิตอีกเลย เรื่องพวกนี้จะว่าไปแล้ว ก็เป็นเรื่องของพุทธบารมี แต่คนที่ไม่เชื่อ ก็อาจจะบอกว่าเป็นความบังเอิญก็ได้..!

ส่วนหลังจากที่เดินทางกลับมาแล้ว พวกเราก็ไปแวะฉันภัตตาหารเพลกัน แต่ปรากฏว่าทางทัวร์จีนไม่ทราบว่าพระเราควรที่จะแยกโต๊ะออกจากฆราวาส แล้วการแยกโต๊ะนั้น จะจำนวนมากจำนวนน้อย เขาก็จัดกับข้าวมาเต็มเหมือนกัน กระผม/อาตมภาพก็เลยบอกว่า "ไม่ต้องแยกโต๊ะหรอก เอาบรรดาผู้ชายมานั่งคั่นพระเอาไว้ก็แล้วกัน" หลังจากนั้นพวกเราก็ตักภัตตาหารฉันก่อน ที่เหลือก็ยกให้โยมว่ากันไปตามใจชอบ

เสร็จสรรพเรียบร้อย ก็ตรงไปจุดบริการนักท่องเที่ยว ปากทางเข้าอุทยานแห่งชาติเอ๋อเหมย ซึ่งเป็นมรดกโลกอีกที่หนึ่ง วันนี้เราจะขึ้นไปกราบสักการะพระสมันตภัทรโพธิสัตว์ ๑๐ พักตร์ ซึ่งเขาสร้างเอาไว้บนยอดเขาจินติ่ง คำว่า "จินติ่ง" นี้ ถ้าเป็นภาษาแต้จิ๋วที่นิยมกันในเมืองไทยก็คือ "กิมเต้ง" หรือแปลง่าย ๆ ว่าหลังคาทองนั่นเอง

เมื่อถึงเวลาพวกเราซื้อตั๋วแล้ว ก็ต้องอาศัยรถของทางอุทยานเดินทางขึ้นไป โดยที่ต้องรัดเข็มขัดให้ดี เพราะว่ามีโค้งเยอะมากเป็นพิเศษ ทำให้พลขับทั้งหลายจะต้องระมัดระวังเป็นอย่างสูงในการขับรถ จึงไม่อยากให้พวกเรานั่งตัวเปล่าเล่าเปลือยกัน

ส่วนเส้นทางนั้น จะว่าไปแล้วก็ไม่ได้มีอันตรายอะไรมาก เพราะมีแค่สองโค้งเท่านั้น ก็คือโค้งซ้ายกับโค้งขวา..! ใช้เวลาวิ่งขึ้นไป ๑ ชั่วโมง ๑๘ นาที แล้วก็ต้องเดินขึ้นบันไดไปเป็นระยะทางกิโลเมตรเศษ ท่านทั้งหลายต้องเข้าใจว่า กิโลเมตรกว่า ๆ นั้น เป็นทางเดินขึ้นเขา คนที่ไม่เคยชินก็ออกอาการย่ำแย่ไปตาม ๆ กัน โดยเฉพาะคุณนวลจันทร์ เพียรธรรม ประธานกรรมการบริษัทเอ็นซีทัวร์ถึงกับขาแพลง ขาลงก็เลยต้องจ้างคานหามหามลงมาแทน..!