โดยเฉพาะ "คุณละเอียด" นั้น นอกจากตรวจชื่อของกระผม/อาตมภาพทีละตัวอักษร จนครบ ๒๘ ตัวอักษร ก็คือตรวจทั้งในหนังสือเดินทาง ตรวจทั้งข้อมูลที่อยู่ในเครื่องของตนเอง ตรวจทั้งในใบผ่านแดนที่เขียนมา วนไปวนมาอยู่ ๔ รอบด้วยกัน พร้อมกับซักถามว่ามาจากไหน ? มากี่วัน ? พักอยู่ที่ใดบ้าง ? แล้วภาษาอังกฤษของพ่อเจ้าประคุณก็ฟังยากเสียด้วย กว่าที่กระผม/อาตมภาพจะตีความได้สำเร็จ ปรากฏว่า ผศ.ดร.พระครูโรจน์บอกว่ากระผม/อาตมภาพพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ไปเรียบร้อยแล้ว..!
เมื่อหลุดออกมาข้างนอกก็ยังต้องรอกันอยู่พักใหญ่ เพราะว่าลูกเหมียว (นางนิภา ศิริวรดล) นั้น ต้องบอกว่างานนี้ "ดวงแตก" จริง ๆ ก็คือขนเอายารักษาโรคประจำตัวมามากเป็นพิเศษ ก็เลยโดนทางเจ้าหน้าที่สงสัยว่าจะติดเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ หรือเปล่า ? พาตัวไปตรวจเชื้อไวรัสแล้วยังไม่พอ ยังลืมกระเป๋าไว้อีกต่างหาก จนต้องวนกลับไปรับกระเป๋าอีก ๑ รอบ ทำเอาเวลาที่กำไรมา ๓๐ กว่านาที ก็กลายเป็นขาดทุนไปเกือบหนึ่งชั่วโมง..!
เมื่อออกมาทางด้านนอก เจอมัคคุเทศก์ท้องถิ่น ซึ่งบอกว่าชื่อ "ไวครับ" ชื่อจริงชื่อไวยากรณ์ เป็นคนไทยใหญ่เกิดในยูนนาน พูดไทยได้ค่อนข้างชัดทีเดียว กระผมก็เลยเรียกว่า "อาจือ" เพราะถือว่ามาจากคำว่า "ไวยากรณ์"
พวกเราขึ้นรถที่เขานำมารับ เป็นรถบัส แต่ว่าไม่ทราบว่าติดไฟดิสโก้มาด้วยเหตุอะไร มีการสลับสีไปมาให้ปวดตาด้วย วิ่งออกจากสนามบินนานาชาติเฉิงตูเทียนฝู่ มุ่งตรงไปยังเมืองเอ๋อเหมย หรือที่บ้านเราคุ้นเคยในสำเนียงแต้จิ๋วว่า "ง้อไบ๊" ใช้เวลาในการเดินทางถึง ๒ ชั่วโมงครึ่ง เพราะว่ารถโดนจำกัดความเร็ว ผ่านทุ่งนาป่าเขา ลอดอุโมงค์เป็นว่าเล่น
ทางด้านคุณไวก็บรรยายว่า มณฑลเสฉวนนั้น ภูมิประเทศเป็นภูเขา ทำให้เป็นเมืองที่ตั้งรับง่าย เข้าตียาก ตั้งแต่สมัยเจงกิสข่านนำทัพมาบุกตี ปรากฏว่าชาวเมืองถงชวนของเสฉวนนั้น ต่อต้านกองทัพเจงกิสข่านอยู่ ๑๒ ปีเต็ม ๆ กว่าที่จะตีได้ เมื่อตีได้เจงกิสข่านจึงสั่งล้างเมือง ฆ่าทิ้งไม่เหลือแม้แต่หมาแมวสักตัว..! ครั้นมาถึงสมัยราชวงศ์ชิง ทัพของมองโกลก็เข้ามาตีอีก กว่าที่จะยึดได้ จากประชากรหลายล้านคน ก็โดนฆ่าล้างเมืองจนแทบจะไม่เหลืออีกเหมือนกัน เพราะว่าโกรธที่กว่าจะตีได้ยากเย็นหนักหนา
จนกระทั่งมาถึงยุคกองทัพญี่ปุ่นที่เข้ามาในช่วงสงครามโลกครั้งที่ ๒ ชาวเมืองเสฉวนก็รวมตัวกันต่อต้าน จากประชากร ๓ ล้านกว่าคน เสียชีวิตเหลือแค่ประมาณ ๑ ล้านคน แต่ว่าไม่เสียเมืองเสฉวนให้กับญี่ปุ่น เท่านี้เราก็จะเห็นว่าเมืองเสฉวนนั้น ภูมิประเทศเข้าตีนั้นลำบากขนาดไหน ?!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 17-05-2024 เมื่อ 04:34
|