[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๑๐ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ หลังจากเจริญพระกรรมฐานและทำวัตรเช้าร่วมกับพระภิกษุวัดท่าขนุนและญาติโยมแล้ว กระผม/อาตมภาพไม่ได้ออกบิณฑบาต ไปฉันเช้าที่โรงครัว จากนั้นก็วิ่งลงไปตัวจังหวัดกาญจนบุรี โดยแวะที่ใจสุวรรณรีสอร์ต บริเวณบ้านลิ่นถิ่น

เนื่องเพราะว่าที่รีสอร์ตแห่งนี้ มีการรวมตัวกันของชาวสวนทุเรียน เพื่อนำเอาทุเรียนทองผาภูมิที่คัดคุณภาพแล้วมาจำหน่ายที่นี่ โดยที่มีคิวอาร์โค้ดและเบอร์โทรศัพท์ติดไว้ให้ทุกลูก ถ้าหากว่ามีทุเรียนที่ไม่ดี แค่เราถ่ายรูป แล้วส่งเข้าไปในเฟซบุ๊กตามคิวอาร์โค้ดนั้น ทางไร่ที่เป็นเจ้าของทุเรียนก็จะทำการชดเชยให้

กระผม/อาตมภาพจะเอาทุเรียนมาฝากคุณนวลจันทร์ เพียรธรรม ประธานกรรมการบริษัทเอ็นซีทัวร์ เนื่องจากว่าคุณนวลจันทร์เคยไปซื้อทุเรียนทองผาภูมิ แล้วไปเจอทุเรียนอ่อนเข้าลูกหนึ่ง ต้องบอกว่าเสียความรู้สึกไปหน่อย จึงต้องมีการเยียวยากันในครั้งนี้ เพียงแต่ว่าทุเรียนต้นฤดูแบนนี้ ก็จะลูกเล็กอยู่สักหน่อย ไม่ว่าจะเป็นก้านยาว หมอนทอง หรือว่ามูซังคิง

คำว่า มูซังคิง จะว่าไปแล้วเป็นภาษายาวีปนภาษาอังกฤษ มูซังนั้นมาจากคำว่า หมูสัง ก็คืออีเห็น คำว่าคิง ก็คือราชา เนื่องเพราะว่าทุเรียนชนิดนี้เป็นทุเรียนพื้นบ้านทางปักษ์ใต้ ต่อไปจนถึงมาเลเซีย เมื่อถึงเวลาลูกสุก ก็จะโดนหมูสัง หรือมูซัง หรือว่าอีเห็นนั่นแหละ..มาเจาะกินไปก่อน ทำให้คนเชื่อว่าอร่อยในระดับพระราชา จึงเรียกว่ามูซังคิง

ปัจจุบันนี้ทางอำเภอทองผาภูมินั้น มีผลไม้ทุกชนิดเป็นของตนเอง ที่มีชื่อเสียงมาก ๆ เลยก็คือเงาะทองผาภูมิ และทุเรียนทองผาภูมิ ส่วนอื่นก็คุณภาพดีมาก ไม่ว่าจะเป็นผลไม้ทั่วไป หรือว่าผลไม้เมืองหนาว ตลอดจนกระทั่งบรรดาแตงหวานต่าง ๆ ที่สมัยนี้เรียกกันว่า "เมล่อน" แต่กระผม/อาตมภาพถนัดเรียกว่า "แตงญี่ปุ่น" มากกว่า

เมื่อได้ผลไม้ที่ต้องการแล้ว ก็วิ่งตรงมายังวัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) เพื่อเข้าร่วมพิธีปิดการอบรมพระสังฆาธิการผู้ได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสใหม่ ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ รุ่นที่ ๓/๒๕๖๗ ซึ่งจะว่าไปแล้ว ความจริงก็ควรที่จะไปถึงวัดไร่ขิงก่อน แต่ปรากฏว่าเจ้ามูซังคิงลูกนั้นออกฤทธิ์ ด้วยการส่งกลิ่นมาทำให้กลายเป็นรถกลิ่นทุเรียน..!