[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๙ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ ความจริงงานสำคัญก็คือ ทำหน้าที่คณะกรรมการอำนวยการ ในการฝึกอบรมเจ้าอาวาสผู้ได้รับแต่งตั้งใหม่ ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ รุ่นที่ ๓/๒๕๖๗ ซึ่งจะว่าไปแล้วก็เป็นเรื่องที่สนุกและได้ความรู้มาก แต่ว่าหลายท่านก็เบื่อ เนื่องเพราะว่าส่วนใหญ่แล้ววิทยากรก็ซ้ำหน้ากัน เนื้อหาที่พูดก็มักจะซ้ำกัน คำว่าซ้ำในที่นี้ก็คือซ้ำกับปีก่อน ๆ โน้น แต่ท่านทั้งหลายต้องยึดหลักในการฟังเทศน์ที่ว่าได้ทบทวนของเก่า ได้ฟังเรื่องเล่าใหม่ ได้บรรเทาความสงสัย ได้ปรับความคิดให้ตรง ได้ทรงจิตให้ผ่องใสเยือกเย็น เป็นต้น

โดยเฉพาะวันนี้หลวงปู่ป่วน - พระครูธรรมสารรักษา (ป่วน ณฏฺฐโสภโณ) เจ้าอาวาสวัดบรรหารแจ่มใส รองเจ้าคณะจังหวัดสุพรรณบุรี เป็นพระวิทยากร อีกไม่นานคาดว่าท่านจะได้เป็นพระราชาคณะ..!

หลวงปู่ป่วนเป็นศิษย์หลวงปู่มุ่ย วัดดอนไร่ ดังนั้น..ในมุมหนึ่งของท่านก็คือพระเกจิอาจารย์มีชื่อของจังหวัดสุพรรณบุรี จึงทำให้การปลุกเสกวัตถุมงคล มักจะได้เจอหน้าเจอตากันบ่อย แล้วท่านก็เป็นคนที่จำคนแม่นมาก เจอหน้าครั้งแรก กระผม/อาตมภาพไม่ได้ใส่หน้ากาก พอเจอครั้งที่สอง ใส่หน้ากากมา ท่านยังจำได้และทักถูกอีกด้วย

หลวงปู่ป่วนท่านเปิดการบรรยายด้วยการขอบคุณเจ้าอาวาสใหม่ทุกรูป ที่ยอมเสียสละมาตกนรกด้วยกัน..! ท่านว่าโบราณมีคำพูดว่า "อยากเป็นเปรตให้เป็นทายก อยากตกนรกให้เป็นสมภาร" แต่ว่าความจริงแล้ว ถ้าเราท่านเป็นนักปฏิบัติธรรมที่แท้จริง การมีหน้าที่รับผิดชอบ ไม่ว่าจะสิ่งหนึ่งประการใดก็ตาม เท่ากับเป็นการขัดเกลา ฝึกฝนตนเอง ต่ออารมณ์กระทบที่เป็นของจริง

เราจะไปนั่งกรรมฐานเงียบ ๆ อยู่ในกุฏิ หรือว่าอยู่ในป่า แล้วก็เห็นว่าตัวเองจิตใจสงบเรียบร้อย รัก โลภ โกรธ หลง ไม่เกิด โปรดอย่าเชื่อเป็นอันขาด เนื่องเพราะว่าพอกระทบเข้าแล้ว เราจะรู้ทันที โดยปกติแล้วกิเลสเราถ้าโดนกำลังสมาธิกดเอาไว้จะนอนนิ่งอยู่ เหมือนกับน้ำที่ตกตะกอน ดูแล้วใสสะอาด แต่ถ้าโดนกวนเมื่อไร ตะกอนก็จะขุ่นขึ้นมาทันที..!