[เถรี]

จนกระทั่งเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง ที่กระผม/อาตมภาพรู้สึกขัดใจมาก เนื่องเพราะว่าครั้งที่เอาลิ้นแตะบริเวณนั้น จะรู้สึกว่ามีขอบอะไรคม ๆ อยู่ชิ้นหนึ่งกระทบลิ้นอยู่เสมอ แต่ทำไมหมอถึงหาไม่เจอทุกครั้ง ? ด้วยความที่เป็นคนบ้าดีเดือด และโหดร้ายแม้กระทั่งตัวเอง กระผม/อาตมภาพจึงใช้มีดปลายแหลมธรรมดา ที่ใช้ทำครัวหรือปอกผลไม้นี่เอง แหย่เข้าไปตรงนั้นแล้วก็งัด..! ผลก็คือเลือดท่วมปาก แต่ว่ามีเศษฟันอยู่ชิ้นหนึ่งติดออกมาด้วย..!

เศษฟันชิ้นนั้นนั่นแหละ แทรกอยู่ระหว่างเหงือกกับฟันที่ครอบลงไป เมื่อครอบฟันลงไปเมื่อไร ก็จะเบียดอยู่กับเหงือก ทำให้เกิดการกระทบกระทั่ง อักเสบอยู่ตลอดเวลา แก้ไขเท่าไรก็แก้ไม่หาย เพราะว่าหมอไม่ทราบว่ามีเศษฟันอยู่ตรงนั้น จนกระทั่งกระผม/อาตมภาพงัดออกมาได้ บริเวณนั้นก็เลิกบวมเลิกอักเสบต่อไป กลายเป็นว่าต้องทนมาประมาณ ๓๐ ปี กรรมส่วนนี้ถึงได้คลายตัวลง

ทั้ง ๆ ที่กระผม/อาตมภาพนั้นทำการปล่อยนก ปล่อยปลา ปล่อยวัว ปล่อยควายอยู่ทุกเดือน ทำมาตลอดตั้งแต่วันที่ ๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๒๙ ตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงท่านได้สั่งเอาไว้ ท่านบอกว่า "เล็ก..แกเป็นทหารมาทุกชาติ ฆ่าเขาเอาไว้มาก เศษกรรมตรงนี้จะทำให้ป่วยบ่อย ให้ไปปล่อยปลาที่เขาจะฆ่า เดือนหนึ่งประมาณตัว - สองตัว แล้วจะสามารถบรรเทากรรมตรงนี้ได้"

กระผม/อาตมภาพก็ยังอวดดีกับครูบาอาจารย์ กราบเรียนถามว่า "การปล่อยปลาเป็นการต่ออายุนี่ครับ ในเมื่อกระผมไม่อยากจะอยู่แล้ว จะไปต่ออายุของตนเองทำไม ?" พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ ท่านยังเมตตาอธิบายว่า "แกอย่าเข้าใจผิด การปล่อยชีวิตสัตว์ จะเป็นการต่ออายุ ก็เมื่อมีอุปฆาตกรรมแทรกเข้ามาในช่วงนั้นพอดี ถ้าหากว่าไม่มีอุปฆาตกรรมแทรกเข้ามา การที่แกปล่อยเขาให้รอดชีวิต ได้รับความสุข ได้รับความสะดวกสบาย ต่อไปแกทำอะไรก็จะสะดวกสบายไปหมด"