[เถรี]

ครั้นต้องมาผ่าเหงือกเพื่อเอารากฟันออก เนื่องเพราะว่าฟันของกระผม/อาตมภาพไม่เหมือนกับชาวบ้านชาวเมืองเขา ฟันกรามคนอื่นส่วนใหญ่ก็มีแค่ ๓ ขา แต่ของกระผม/อาตมภาพกลับมีอยู่ ๔ ขา ก็เลยทำให้คุณหมอซึ่งใช้คีมบีบให้ฟันแตก จะได้ดึงขึ้นมาง่าย ๆ หลงลืมเอาไว้ ๑ ขา ครั้นเหงือกบวมจนหน้าโย้ไปข้างหนึ่ง ไปหาหมอใหม่ เขาถึงได้เอ็กซเรย์แล้วก็ตกใจ เพราะว่ายังมีรากฟันอยู่อีกทั้งอัน ต้องเอาออกถึงจะยุบลง ตอนที่เอารากฟันออกนั่นเอง ภาพกรรมในอดีตก็ได้ปรากฏขึ้นมาให้เห็นชัด ๆ เลย

อีกส่วนหนึ่งก็เกิดจากเรื่องของเวรของกรรมในการตกปลานี่เอง เนื่องเพราะว่าในสมัยเด็กนั้น โยมแม่มีลูกถึง ๑๓ คน จะหาเลี้ยงทุกปากทุกท้องให้อิ่มก็เป็นเรื่องยาก กระผม/อาตมภาพกับเพื่อน ๆ วัยทะโมน จึงต้องพกหนังสติ๊ก ถือคันเบ็ดออกจากบ้านตั้งแต่เช้ามืด พูดง่าย ๆ ว่า "ออกพร้อมพระบิณฑบาต..!" ก็คือพอได้อรุณ นกกาเริ่มร้องก็ออกแล้ว

การยิงนกตกปลาก็เพื่อนำเอามาเป็นอาหารในครอบครัวของตนเอง โดยเฉพาะการตกปลานั้น ต้องบอกว่ากระผม/อาตมภาพ "ทำบาปขึ้น" มาก โดยปกติถ้าคนเราลงน้ำ ปลาก็จะว่ายหนีกันหมด แต่เนื่องจากว่าทำเลดี ๆ บนฝั่งนั้นโดนผู้ใหญ่ยึดหมดแล้ว กระผม/อาตมภาพที่เป็นเด็กดื้อ ไม่ยอมถอยให้เรื่องที่ตั้งใจทำง่าย ๆ จึงลุยน้ำลงไปเกือบถึงอก แล้วก็เหวี่ยงเบ็ดตกปลา เหลือเชื่อว่าตกได้อีกเสียด้วย..!

ครั้นได้ปลามาก็ปลดออก ใส่กระเป๋ากางเกงเอาไว้ ถามว่าทำไมไม่กลัวปลาหนี ? เนื่องเพราะว่าปลาในสมัยนั้น ส่วนใหญ่เป็นปลาหมอนา ตัวใหญ่ประมาณ ๓ นิ้วมือบ้าง ๒ นิ้วมือบ้าง ถ้าหากว่าจับหันหัวไปทางไหน ก็มีแต่มุดไปด้านนั้นอย่างเดียว ดังนั้น..เมื่อใส่ลงไปในกระเป๋ากางเกง ปลาก็มีแต่มุดเข้าอย่างเดียว ไม่มีการถอยออก จึงทำให้สามารถที่จะตกปลาได้หลายตัว ทั้ง ๆ ที่แช่น้ำอยู่อย่างนั้น

ปรากฏว่าประมาณ ๓๐ ปีที่แล้ว กระผม/อาตมภาพทำครอบฟันเป็นครั้งแรก แล้วบริเวณนั้นก็เกิดอาการเหงือกบวม เจ็บปวดอยู่ทุกวัน เป็นหนองบ้าง ยุบบ้าง ตามแต่หมอจะจ่ายยาให้ แต่ว่าหมอก็ตรวจหาไม่เจอว่าเกิดจากสาเหตุอะไร นอกจากบอกว่าน่าจะเป็นโรคปริทันต์ ก็คือมีการติดเชื้อ แล้วเป็นหนองที่โคนรากฟัน แต่ครั้นหมอทำการเอาวัสดุที่อุดและรากฟันออก ล้างจนสะอาดแล้วสะอาดอีก ค่อยใส่เข้าไปใหม่ ดูแล้วดูอีกจนแน่ใจว่าไม่มีเชื้ออะไรหลงเหลือแล้ว พออุดและครอบฟันลงไปก็บวม เจ็บปวดทุกวันเหมือนเดิม..!