[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๒ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพเดินทางไปยังวัดลานคา หมู่ที่ ๓ ตำบลโคกคราม อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี เพื่อทำการบวงสรวงบูชาพระรัตนตรัย และปลุกเสกวัตถุมงคล ให้กับพระมหาอาธร สุชาโต ป.ธ.๙ รองเจ้าคณะอำเภอบางปลาม้า เจ้าอาวาสวัดลานคา เพื่อนร่วมรุ่นพระอุปัชฌาย์ด้วยกัน

เมื่อไปถึงได้ทำการบวงสรวงแล้ว ครั้นนั่งลงอธิษฐานจิตปลุกเสกวัตถุมงคล รู้สึกว่ากระแสที่ครอบคลุมลงมานั้น ช่างสว่างไสว อบอุ่นสบายเหลือเกิน ถ้าหากว่าอยู่ในอารมณ์แบบนี้ ต่อให้นั่ง ๓ วัน ๓ คืนก็ไม่เป็นอะไร..! เนื่องเพราะว่าสภาพจิตนั้นจะทรงอยู่กับกำลังที่พระท่านส่งลงมา ซึ่งนาน ๆ ทีจะมาในลักษณะแบบนี้ เพราะว่ารู้สึกเบาสบายไปหมด ไม่เหมือนกับครั้งก่อน ๆ ที่มีอาการหนักบ้าง สว่างเจิดจ้าจนแทบลืมตาไม่ขึ้นบ้าง ซึ่งลักษณะอย่างนั้น จะเน้นหนักไปในทางคุ้มครอง

ถ้าในลักษณะแบบที่ได้ปลุกเสกวัตถุมงคลให้กับทางวัดลานคานี้ ถ้าเป็นกระผม/อาตมภาพ จะนำเอาวัตถุมงคลรุ่นนี้ติดตัวไว้ในระหว่างที่ภาวนา เพื่อว่าจะสามารถช่วยให้ทรงอารมณ์ใจนิ่งสงบ เข้าสู่ความเป็นสมาธิได้เร็วอย่างแน่นอน

เมื่อพระท่านบอกว่าเต็มแล้ว ลืมตาขึ้นมา ปรากฏว่าเทียนน้ำมนต์หมดพอดี ไม่สามารถที่จะหยดเทียนได้ เพราะว่าดับไปเลย จึงได้ทำการพรมน้ำมนต์ให้กับวัตถุมงคลรอบมณฑลพิธีนั้น เมื่อโปรยดอกไม้ ถวายเป็นพุทธบูชาแล้ว ก็รับไทยธรรมที่บรรดาญาติโยมกระตือรือร้นมาถวายมาก หลายท่านก็มีการต่อว่า "ไปวัดแล้วไม่ได้พบตัวเลย ต้องมารอพบบริเวณงานนี่เอง..!"

กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่ "อ่อนใจ" เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า ถ้าท่านทั้งหลายมีตำแหน่งหน้าที่มากมายแบบเดียวกับอาตมภาพแล้ว คาดว่าท่านคงจะหาเวลาอยู่วัดไม่ได้ยิ่งกว่ากระผม/อาตมภาพเสียอีก..!